సీ.
సరస సంగీత ప్రసారమొల్కుచు వీణ మృదుపాణి తలమున గదిసి మెరయ
పరభృతి ధ్వని కంఠమొరసి తంత్రీ స్వనం బున లీనమై ప్రతి ధ్వనులు నింప
ముంజేతి కంకణంబులు తాళగతితోడ కలిసి చివరను ముక్తాయి తెలుప
సకల చరాచరాత్మక ప్రమోదాలవా లంబులై నాట్య క్రమంబులొనర
తే.గీ
నాదరూపిణి, నాదాత్మ, నాద వంద్య
నాద భాసిని నా వేల్పు నాదు భక్తి
సకల భూత ప్రచారిణి, సర్వలోక
జనని యైనట్టి శారదాంబను నుతింతు
అనే పద్యంలో సరస్వతీదేవి చేతిలో ఆభరణంగా భాసించే వీణ సరససంగీత ప్రసారములు చేయుచుండగా, కోయిల తీయని కంఠస్వరం వీణానాదంలో లీనమై ప్రతిధ్వనులు నింపుతోందని, ఆమె ముంజేతి కంకణములు తాళగతితో ముక్తాయి తెలుపుతున్నాయని నాద రూపిణి, నాద వంద్య, నాద భాసిని అయిన సకల లోక జనని -సరస్వతిదేవిని స్తుతించారు.
ఉ.
మంజులగాత్రమాధురి సమంజసమై శ్రుతియందు లీనమై
రంజిల తాళ జాతులు తిరంబగు మార్గమునం జెలంగ ర
క్తింజెలువార నెమ్మనము కీర్తనలన్ స్వరరాగ భావయు
క్తింజిలుకంగ బాడెద నుతింపుచు నిన్ను, మదంబ శారదా
పద్యంలో సరస్వతిని తల్లిగా భావించి మదంబ శారదాంబ అని సంబోధించి మనోహరమైన మృదుమధురమైన గాత్రంతో శ్రుతిపేయంగా తాళం స్థిరమైన విధంగా, స్వరరాగ భావయుక్తంగా ఉండే కీర్తనలతో నిన్ను స్తుతిస్తానని అని ఆమెకు వాగ్దానం చేసారు. గాయకులైనవారు శృతి, లయ, భావం అన్నిటినీ స్పష్ట పరిచేలా పాడాలని ఆయన భావించారు.
సీ.
కోకిలాలాపంబు కొమరుగాదనిపించు తులలేని గాత్ర మాధుర్యమొసగి
శ్రావ్యంబులై సుధాసారంబు చిప్పిల్లు మృదుభాషణంబుల మెరుగులొసగి
పాల సంద్రంపు జంభాటమాయను దొడ్డ హృదయ భావంబులుప్పొంగ నొసగి
నవరసంబుల సిగ్గు నాణెంబులొల్కింప కుదురైన మోము సంపద నొసంగి
కడు దయారసము చిల్కగ కళల్ తిలకింప కనుల సౌభాగ్య సంగతులొసంగి
తే.గీ
గాయకునిజేసి జ్ఞాన భాస్కరుని జేసి
కవివరుని జేసి కడువన్నెకాని జేసి
రసికవరుజేసి సాత్విక ప్రవరు జేసి
ఒక్కొకని గారవించెదవో మదంబ
శరణు ముఖ జిత శశిబింబ శారదాంబ
పద్యంలో సరస్వతీ దేవి తన సృష్టిలో ఒక్కొక్కరికి ఒక్కొక్క ప్రత్యేకతనిచ్చి ఎలా గౌరవిస్తుందో వర్ణించారు శాస్త్రిగారు. రూపానికి సంబంధించిన సొగసుల గురించి వర్ణించిన తర్వాత గాయకుని జేసి జ్ఞానభాస్కరుజేసి, కవివరుని జేసి సాత్విక ప్రవరుజేసి.. అని ఒక్కొక్కరి వ్యక్తిత్వాన్ని ఆమె ఎలా తీర్చుతుందో చెప్పి అట్టి దేవిని శరణు కోరుతూ శరణు ముఖజిత శశిబింబ శారదాంబ అని శరణా గతి మార్గాన్ని అవలంబించారు.
తన అనుభవసారంగా బ్రతుకు భారమయిన విధాన్ని వర్ణిస్తూ…
చం.
దలి సుఖమింత లేదిక, మృదంగమునంతకు తీసిపోదుగా
తలపగ రాని యిట్టి దశ దాపురమయ్యె కదమ్మ ఎట్లు నన్
తలపడి బ్రోతువో యిక సుధామధురోక్తులొసంగి శారదా
అని తన వేదనను తల్లిగా నమ్మిన దేవితో తలపోసుకుంటారు. ఆనాటి విద్వాంసులు కర్ణాటక సంగీతాన్ని హార్మోనియం అనుసరించదని భావించేవారు. ప్రభుత్వం కూడా హార్మోనియం ప్రయోగాన్ని ఆకాశవాణి కార్యక్రమాలలో నిషేధించింది. శాస్త్రిగారికి హార్మోనియం అత్యంత ప్రియమైనది. హార్మోనియంని తాము నిరసించినా శాస్త్రిగారు దానిని విడవక పోవడం కొందరు విద్వాంసులు ఈసడించారు.
సరస్వతీదేవి తరువాత ఆయన పద్యాలలో ప్రధాన వస్తువుగా హరిభజన కనిపిస్తుంది. హరిభజన చేయడంలో కలిగే గొప్ప ఆనందాన్ని సౌఖ్యాన్ని వర్ణిస్తూ – అందరు సంతోషం కలిగిస్తాయని అనుకునే వస్తువులను ఉపమానాలుగా పేర్కొంటూ, నిజానికి వాటినుంచి కలిగే సుఖం కన్నా హరిభజనలోనే హాయి హాయి అనిపించే ఆనందం ఉందని వర్ణిస్తారు.
సీ.
ఇండియా సామ్రాజ్యమేలగల్గుట కన్న గాంధీ మహాత్ము ధీగరిమకన్న
అల అప్పరావు కన్యాశుల్కమున కన్న వరకాళిదాసు కావ్యములకన్న
తిరుపతి కవుల వాక్సరళి మాధురి కన్న వనజాక్షి పాడు జావళుల కన్న
రమణీయమౌ గోహర్జాన్ గాత్రమున కన్న త్యాగయ్యగారి కీర్తనల కన్న
తే.గీ.
మోహనమ్మగు ప్రియురాలి మోవికన్న
పడతి యందించు కప్పుర విడెము కన్న
మానితంబగు చిన్ని పూదేనెకన్న
హరిభజనమోయి మనసుకు హాయి హాయి
మనసుకు ఎంతో ఆనందాన్ని, సుఖపారవశ్యాన్ని కలిగించే విషయాలను ఉపమానాలుగా తీసుకొని నిజానికి ఇవన్నీ ఇచ్చే సుఖం కన్నా హరిభజనే మనసుకు హాయినిచ్చేది అని నిర్ణయిస్తారు. అలాగే-
సీ.
ప్రియురాలితోడి సంప్రీతి క్రీడలకన్న షడ్రసోపేత భోజనము కన్న
మేల్మి కుమారుల మృదు భాషణలకన్న సొగసు నద్దములోన జూచుకన్న
అభ్యంగన స్నానమాచరించుట కన్న బల్ హుషారైన గాలి షికారు కన్న
సరసమైనట్టి వాక్సందర్భముల కన్నసకల శాస్త్రంబుల చదువుకన్న
హరిభజన గొప్పదని చెప్పడం కోసం ఎంచుకున్న ఉపమానాలలో ఎంతో కొత్తదనం కనిపిస్తుంది. ఇవి శాస్త్రిగారి కల్పనా చతురతకు నిదర్శనాలు.
తే.గీ.
తల్లిసంరక్షణముకన్న తండ్రి పాద
సేవకన్నను హితుల వీక్షించుకన్న
సర్వసౌఖ్యాల కన్న యిజ్జగము కన్న
హరి భజనమోయి మనసుకు హాయిహాయి
ఈ జగములో గొప్పధర్మాలని చెప్పబడేవాటి అన్నిటి కన్నా, ఆఖరుకు ఈ జగమంతటికన్నా హరిభజనకు మాత్రమే మనసుకు సాంత్వనం కలిగించి హాయి హాయనిపించేలా చేయగలిగే శక్తి కలిగినదని నమ్మే పరమ భక్తుడిగా సీతారామశాస్త్రిగారు ఈ పద్యంలో కనిపిస్తారు.
భక్తితోపాటు వైరాగ్య భావాలు కూడా శాస్త్రిగారి రచనలలోకనిపిస్తాయి. ఎంతో గాఢమైన జీవితానుభవంతో తీవ్రమైన అంతస్సంఘర్షణ పొంది జీవితం పట్ల వైరాగ్యం ప్రదర్శించిన ఒకయోగిలా, ఒక ప్రవక్తలా ఆయన కనిపించేవారని, మహా సిద్ధుల సమక్షంలో కలిగే ఒకమహదానందం ఆయనని దర్శించడంలో కలిగేదని ఆయన శిష్యులు, సన్నిహితులు భావించారు. ఆయనలోని ఈ వేదాంత ధోరణి కనిపించే పద్యాలు కొన్ని ఇక్కడ చూడవచ్చు.
కేవలం లౌకికమయిన సుఖాలకోసం, ఎంత సంపాదించినా చేత నిలువని ధనార్జన కోసం, కళల విలువ తెలియని మూర్ఖులను ఆశ్రయించవలసిన స్ధితిని, సుఖసంతోషాలకు దూరమై, దేశాలు పట్టుకొని తిరుగుతూ కుటుంబజీవనానికి దూరం కావలసి వచ్చిన తన దుర్గతిని ఛీ అని ఖండిస్తూ రచించిన పద్యం ఇది –
శా.
ఆదాయంబిసుమంత నిల్వదు కదా హా ఎంత యార్జించినన్,
మోదంబించుక కల్గనేరదు కదా మూర్ఖాళినాశించుటన్,
ఖేదంబే అనిశంబు నిల్చును కదా, క్షేమంబులేదాయె ఛీ
ఛీ దేశాటనమా గృహస్థునకు యోచింపంగదే డెందమా
తన జీవితంలో అనుభవించిన సుఖదుఃఖాలను వర్ణిస్తూ, లౌకికమయిన ఈ జీవితంలోనుండి శాశ్వతానందం పొందే అవకాశం జార విడుచుకొని, యవ్వనకాలం అంతా వృధాగా గడిపి ఆ పరలోకంలో ఏమి ఫలితం పొంద దలచుకున్నావు అంటూ –
సీ.
అనుకూలవతి కాని అతివతో కొన్నాళ్ళు కోర్కెచే పరసతుల్ కొన్నినాళ్లు
ధనము తేలేని విద్యల చేత కొన్నాళ్ళు ఉన్నది తినలేక కొన్ని నాళ్ళు
దేశ బంధుల వీడి తిరుగుట కొన్నాళ్ళు ఉన్న వారల బాధ కొన్ని నాళ్ళు
తనసాటి వారి పంచను జేరి కొన్నాళ్ళు కుత్సితోద్యోగంబు కొన్నినాళ్ళు
తే.గీ
ఎన్నినాళ్ళిట్లు గడుపుటకెంచినావొ
శాశ్వతానంద కందంబు జారవిడిచి
ప్రాయమంతయు వృధ చేసి పరమునందు
ఏమనుభవింపనెంచితి వెరుగ చెపుమ
సుధా రాణి గారూ ! సాలూరు చిన గురువు గారి గురించి ఎంత చక్కగా విలువయిన సమాచారం అందించేరండీ … అభినందనలు. నేను ఉద్యోగ రీత్యా కొన్ని ఏళ్ళు సాలూరులో గడిపాను. ఆ రోజులలో చిన గురువు గారి శత జయంతి వేడుకలు మా మిత్రులంతా కలిసి, ఏదో మాకు ఉన్నంతలో జరిపించుకుని సంబర పడ్డాం.
చిన గురువు గారు కొంత కాలం నివసించిన సాలూరులోని ఇల్లు సంగీత పాఠశాల , ఆరోజుల తీపి గుర్తుగా ఇప్పుడూ ఉంది.
సాలూరి చిన్న గురువుగా గణుతికెక్కిన పట్రాయుని సీతారామ శాస్త్రి గారిని గురించి సమగ్రంగా తెలిపారు. వ్యాసకర్త సుధారాణి గారికి అభినందనలు. ఈ వ్యాసం చదివి.. త్యాగరాజుల వారు అన్నట్లుగా.. ” ఎందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనాలు” అని మనసులో నమస్కరించుకున్నాను.
అంతంతమాత్రమే అనిపించే తెలుగువారి సంగీతచరిత్రలోని ఒక ముఖ్యఘట్టపు వివరాలను ఈ వ్యాసం చక్కగా తెలియజేసింది.
ఇందులో ప్రస్తావించిన కొన్ని అంశాలు నాకు తెలిసిన కొన్ని హిందుస్తానీ సంగీతజ్ఞుల విశేషాలతో పోల్చదగినవిగా ఉన్నాయి.
@”భోగంకుటుంబాల ఆడపిల్లలకు చినగురువుగారు సంగీతం చెప్పేవారు.”
మహా విద్వాంసులుగా పేరు పొందిన తరవాత కూడా బడేగులాం అలీఖాన్, అమీర్ ఖాన్వంటి గాయకులు కొంతకాలంపాటు బొంబాయిలోని రెడ్ లైట్ ఏరియాలలోనే నివసిస్తూ అక్కడి వేశ్యలు కొందరికి గాత్రం నేర్పేవారట. పాతరోజుల్లో ఇలా నేర్పేవారిది మిరాస్దార్ సంప్రదాయం అనేవారట. కళకు సంబంధించినంతవరకూ ఇదేమీ సిగ్గుపడవలసిన విషయం కాదని భావించేవారు.
@”ప్రభుత్వంవారు హార్మోనియం వాయిద్యాన్ని నిషేధించారు. ”
కేస్కర్ సమాచారమంత్రిగా ఉన్నప్పటి సంగతి ఇది. తన కచేరీలలో హార్మోనియం పక్కవాద్యంగా ఉపయోగించిన అమీర్ఖాన్ రేడియోలో పాడేటప్పుడు గాయకులతో పోటీపడుతూ, అడ్డొచ్చినట్టుగా వినిపించే సారంగీని ఉపయోగించలేదు. తన రేడియో కచేరీలలో కేవలం తబలా మాత్రమే ఉపయోగించి కచేరీలు చేశాడు. హార్మోనియంమీద కర్నాటక గమకాలు ఎంత బాగా పలుకుతాయో సంగీతరావుగారు చక్కగా చూపేవారు. బాగా వాయించే కళాకారుడుంటే వాయిద్యపు పరిమితులు లెక్కలోకి రావు.
@”గాయకులు సాహిత్యభావాన్ని పోషిస్తూనే, నాదంలో లీనమై గానం చేయాలని, ఆ ఆదర్శాన్ని త్రికరణశుద్ధిగా నమ్మిన శాస్త్రిగారు జీవితపర్యంతం దాన్ని ప్రచారం చేసారు.”
సీతారామశాస్త్రిగారికి సాహిత్యం గురించిన స్పృహ ఎక్కువేనని ఈ వ్యాసంవల్ల మనకు తెలుస్తుంది. నిజానికి శాస్త్రీయసంగీతంలో సాహిత్యానిది చిన్నపీటే. తమిళపద్ధతిలోనో, మరొక వికృతరూపంలోనో పదాలను ఉచ్చరిస్తూ ఎవరైనా గాత్రకచేరీ చేసినప్పుడే తెలుగువారికి బాగా ఇబ్బందిగా అనిపిస్తుంది. ఆ వంకర్లు వాద్యసంగీతంలోనూ ఉన్నప్పటికీ మాటల ఉచ్చారణ ఉండదు కనక కష్టం అనిపించదు. లలితసంగీతంలో మటుకు సాహిత్యానికి సగం ప్రాముఖ్యత ఉంటుంది కనక అక్కడ ఏ మాత్రం తేడా వచ్చినా సహించడం కష్టం. గజల్ పాడుతున్నప్పుడు ఉచ్చారణలో తప్పులు చేసినవారిని తీవ్రంగా కోప్పడే ఉర్దూ ప్రేమికులను నేను చూశాను.
@”ఘంటసాల తెలుగు చిత్రసంగీతంలో ప్రవేశించే నాటికి చిత్రసీమ పై మహారాష్ట్ర సంగీత ప్రభావం కనిపించేది.”
రఘురామయ్య గాత్రం అమోఘమైనది. అయితే ఆయన తెలుగు పాడితే ఏ మరాఠీవాడో పాడుతున్నట్టుంటుంది. ఇది కొంతవరకూ తెచ్చిపెట్టుకున్నదే కనక అదొక మెచ్చుకోదగ్గ లక్షణమని ఆయన అనుకుని ఉంటాడు. అలాగే రాజేశ్వరరావు ఎంత బాగా పాడినప్పటికీ అందులో బెంగాలీ పోకడలను పక్కనపెట్టలేకపోయాడు. తెలుగువాడు పాడినట్టుగా తొలిసారి పాడినది ఘంటసాలే. అందుకనే ఆయనకు ఎదురులేకుండాపోయింది. సాహిత్యం, శాస్త్రీయసంగీతం రెండూ అర్థం చేసుకుని, వాటి సంస్కారాన్ని జీర్ణించుకున్న గొప్ప గాయకుడు ఘంటసాల. ఆయనకు ఆ స్పృహను పెంపొందించినవాడుగా శాస్త్రిగారు చిరస్మరణీయుడు. లలిత సంగీతంలో తెలుగు ఎలా పాడాలో ఖచ్చితంగా నేర్చుకోవాలంటే ఘంటసాలనూ, సుశీలనూ వినాలి. పలుకుతున్న తెలుగుమాటల్లో ఏదో value addition చెయ్యాలని ఎస్.పి.బాలసుబ్రహ్మణ్యంవంటివారు పడే అవస్థలు నాకు చాలా కృత్రిమంగా అనిపిస్తాయి.
@”శాస్త్రిగారు శిష్యులకు పాఠం చెప్పిన తర్వాత రోజులో చాలాసేపు గానం చేస్తూనే ఉండేవారుట.”
కిరానా ఘరానా గాయకులలో కరీం ఖాన్ తరవాత ప్రసిద్ధుడైన అబ్దుల్ వహీద్ ఖాన్ 1949లో చనిపోయేదాకా పాకిస్తాన్లోనే ఉండిపోయాడు. ఈయన హీరాబాయి బడోదేకర్ తదితరులకు గురువు. ఈయన కరాచీ రేడియో స్టేషన్కు వచ్చి, తన కచేరీ అయిపోయాక కూడా రోజంతా అక్కడే కూర్చుని పాడేవాడట. పెద్దాయన సంగతి ఇంజనీర్లకు కూడా తెలుసు కనక తలుపులు మూసేసి ఆయనకు ఇబ్బంది కలగకుండా చూసేవారట. సంగీతాన్ని తపస్సులాగా పరిగణించినవారికి కాలపరిమితులుండవు.
ఇటువంటి పత్రికలు చదివేవాళ్ళలో సంగీతాభిమానులు ఎందరుంటారో చెప్పటం కష్టం. ఈ వ్యాసంలో ప్రస్తావించిన విషయాలకు సంబంధించిన ఆడియో లింకులేవైనా జత చెయ్యగలిగితే వెబ్ పత్రిక సదుపాయాలను వినియోగించుకున్నట్టవుతుంది.
వ్యాసం చాలా బాగుంది. నెనర్లు.
My sincere compliments for the great article. This makes me proud of musical heritage of Andhra Pradesh. This should be expanded and brought out in the form of a book-let. Warm regards.
శాస్త్రిగారి శైలి ద్వారం నాయుడుగారికి అంతగా రుచించకపోవడంవల్లనే నేదునూరి కృష్ణమూర్తి, నూకల చినసత్యనారాయణవంటివారిని గాత్రం నేర్చుకోవడానికి డాక్టర్ శ్రీపాద పినాకపాణి వద్దకు పంపారట. ఇదొక చారిత్రక పరిణామం.
తెలుగునాట ‘ఘరానా’లనేవి ఉన్నాయనుకుంటే సుసర్ల దక్షిణామూర్తిశాస్త్రిగారిదీ, పట్రాయనివారిదీ, వాసావారిదీ, పినాకపాణిగారిదీ ఇలా కొన్ని సంప్రదాయాలు మనకు కనిపిస్తాయి. తమిళనాడులో త్యాగరాజు శిష్యవర్గానికి చెందినవీ, చెందనివీ కూడా కొన్ని ఉండేవి. అలాగే కేరళ, కర్నాటక ప్రాంతాలలో కూడా.
1970..in the month of April, I had the great opprtunity to visit the falicitation to Swargeeya Ghantasala and also to attend the concert given by Sri Sangeetarao garu in the music school established by the great Saluru Chinna Guruvu garu. Out of my devotion towards Ghantasala I drew Sri Tyagaraja Swamy sketch and resented to the great person. At the end of the meetinh Ghantasala announced my name and conveyed thanks to me. Even after 40 years I am able to isten the golden voice which blessed me.
సంగీతంలో నాకు ప్రవేశం లేదు అయినా అభిమానం. ఆస్వాదించే అభిరుచి. ఇటువంటి వ్యాసాలు చదవటం పట్ల ఆసక్తి. ఘంటసాల గారి గురువుగా కొన్ని వ్యాసాల్లో చదవటమే కానీ శ్రీ పట్రాయని సీతారామశాస్త్రిగారిని గూర్చి పరిపూర్ణ వ్యాసం చదవటం ఇదే.
“సంప్రదాయాన్ని గౌరవిస్తూనే, స్వరరచనలో స్వాతంత్ర్యాన్ని ప్రకటిస్తూ పద్య, గేయరచనలు చేస్తూ, వాటిని పారవశ్యంతో గానంచేస్తూ వాగ్గేయకారుడిగా రామభక్తిలో తరించిపోయిన ఒక పోతన, ఒక త్యాగయ్య కలిసిన మూర్తిమంతంగా సంగీత సాహిత్య మేళవింపుగా కనిపిస్తారు -సాలూరు చిన గురువుగారు, పట్రాయని సీతారామశాస్త్రిగారు.”
పైమాటలు కవుల్లోనే కాదు సంగీతకారుల్లోనూ స్వాతంత్ర్యాన్ని కోరుకుని, స్వేఛ్ఛాయుత సాధన, జీవితం గడిపినవారున్నారు అనిపించింది. కనుక ఈ మార్పులు, చేర్పులన్నవి అన్ని కళలకీ తప్పని పరిణామక్రమాలనేగా.
అలాగే పైన ప్రసావించిన,
“సీతారామశాస్త్రిగారు స్వకీయ అయి గృహిణిగా ఉండే నాయికకు సంబంధించిన అంశాలతో సాహిత్యాన్ని కూర్చి జావళీ వంటి రచన చేసారు. జావళీలో ఒక కొత్త ప్రయోగం ఇది.
వగల వయ్యారి అదిరా…
ఆ చిన్నారి వగల వయ్యారి అదిరా”
ఆ గీతానికి పూర్తి సాహిత్యాన్ని వ్యాసకర్త అందించగలిగితే బాగుండు.
సంగీతం అభ్యసిస్తున్న పదేళ్ళ మా అమ్మాయికి ఈ కళ పట్ల మరింత అవగాహన పెంచాలన్న అభిప్రాయంతో ఆసక్తికన్నా, ఈమధ్య అవసరంగా చదవటంతో – “ఈమాట” పత్రికలో చదివిన కొడవటిగంటి రోహిణీప్రసాద్, విష్ణుభొట్ల లక్ష్మన్న గార్ల వివిధ వ్యాసాలకి పొడిగింపుగా ఈ వ్యాసం చాలా బావుంది. వ్యాసకర్తకి, పొద్దువారికి ధన్యవాదాలు.
On March 24th, 2010 I attended a marriage at Annavaram. Sri Sangeeta Rao garu’s younger brother’s daughter from Yaanam also attended the same function. On my request she sang some of the great keertanas written and composed by Swargeeya China Guruvu garu for an hour or so. I was so thrilled and happy.
మొన్ననే ఇక్కడ చెన్నైలో సీతారామశాస్త్రిగారి 110వ జయంత్యుత్సవ సభ జరిగింది. దానికి వెళ్ళగలిగే అదృష్టం నాకు చిక్కింది. బాలమురళీకృష్ణగారు ముఖ్య అతిథిగా వచ్చిన ఆ సభ చాలా బాగా జరిగింది. సీతారామశాస్త్రిగారి గురించి చక్కని డాక్యుమెంటరీ తయారుచేసారు. మొత్తం పట్రాయనివారి కుటుంబమంతా కళా కుటుంబంలా అనిపించింది! సీతారామశాస్త్రిగారి మనుమరాళ్ళు, మునిమనుమరాళ్ళు అతని కృతులని ఆలపించారు, నాట్యం కూడా చేసారు!
ప్రియా సిస్టర్స్, సీతారామశాస్త్రిగారి పద్యాలను పాటలనూ ఆలపించారు. పద్యాన్ని పాటకి ఆలాపనగా పాడడం చాలా కొత్తగా అద్భుతంగా నాకు అనిపించిన విషయం!
My Born at Saluru, Naidu Veedhi, near by Sangeeta Pathasala. At my education time somebody family stayed in sangeeta pathasaala. so many time we enjoyed with them at that place.
Dhavala Bhaskara Rao
Mobile :+919912038993
Hyderabad