ఓపెన్ టైప్

-అరిపిరాల సత్యప్రసాద్

కొంచెం దూరంగా తన కొలీగ్స్‌తో భోజనం చేస్తూ కనపడిందామె. చటుక్కున తల తిప్పుకున్నాను.

“ఉష లాగా వుందే..!! లాగా వుండటం ఏమిటి ఉషే.. కొంచెం వొళ్ళు చేసినట్లుంది..!! నన్ను చూసిందా? గుర్తు పట్టిందా? ఏమో.. గుర్తు పట్టకపోతే బాగుండు..!!” అనుకుంటూ, మళ్ళీ అటు చూడకుండా భోజనం వడ్డించుకున్నాను.

నాకు ఆ కంపెనీలో అదే మొదటిరోజు. ఇండక్షన్ ట్రైనింగ్ జరుగుతోంది. మూడేళ్ళ వుద్యోగానుభవం వున్నా.., కొత్త కంపెనీ, కొత్త ఇండస్ట్రీ కావటంతో నాకు అంతా కొత్తగా వుంది. అప్పుడే పరిచయమైన కొత్త మిత్రులతో కలిసి క్యాంటీన్‌లో వున్నాను.

“హేయ్.. రమణ, ఈజ్ దట్ యూ?” వినిపించి వెనక్కి చూశాను. ఉష..!!

“ఉష.. హాయ్.. ఏంటి ఇక్కడ” అన్నాను ఆశ్చర్యం నటిస్తూ.

“అవును ఇక్కడే.. బిజినెస్ ఎక్సలెన్స్ టీంలో వున్నాను.. సో.. నువ్వు ఇక్కడే చేరావన్నమాట.. ఏ డిపార్ట్మెంట్?” అడిగింది నా మెళ్ళో వున్న ట్రైనీ టాగ్ చూసి.

“ఎలయన్సెస్” చెప్పాను క్లుప్తంగా. తను నవ్వింది.. ఐదు సంవత్సరాల క్రితం నన్ను కట్టిపడేసిన అదే నవ్వు..!!

“ఎలయన్సెస్.. ఎవరెవరికి..??” అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది. నేను చిన్నగా చిరునవ్వు నవ్వాను.

“నన్ను చూసి ఎక్సైట్ అవుతావనుకున్నాను.. అలాంటిదేమీ లేదే?.. సర్లే నా తో రా” అంటూ చెయ్యి పట్టుకుంది. “ఫ్రెండ్స్ వున్నారు.. ట్రైనింగ్ మధ్యలో లంచ్ బ్రేక్ ఇచ్చారు, త్వరగా వెళ్ళాలి” అన్నాను

“ఓకే.. ట్రైనింగ్ అయిపోగానే నాకు రింగ్ చెయ్యి.. కలుద్దాం” అనేసి వెళ్ళిపోయింది.

లంచ్ చేసి, ఫ్రెండ్స్‍తో కిందకి వెళ్ళి సిగరెట్ వెలిగించగానే ఉష కూడా అక్కడికి వచ్చింది.

“ఓ, నువ్వు కూడా మొదలెట్టావన్నమాట.. ఏదీ నాకూ ఒకటి ఇవ్వు” అడిగింది. ఆడవాళ్ళు సిగరెట్ తాగడం నాకేమి కొత్తకాదు.. కాని ఉష సిగరెట్ కాలుస్తుందా?

“ఒక్కటే వుంది..” చెప్పాను.

“ఫర్లేదు.. వీ కెన్ షేర్” అంటూ నా చేతిలో సిగిరెట్ అందుకుంది. గట్టిగా రెండు దమ్ములు లాగి తిరిగి నా చేతిలో పెట్టింది. ఉష పెదవులను తాకిన సిగిరెట్ నా పెదవుల మీదకి.. ఆ వూహే నాకు గిలిగింత పెట్టింది. అదీ నా కొలీగ్స్ ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారని తెలిసినప్పుడు ఇంకా గమ్మత్తుగా వుంది. ఇద్దరం కలిసి సిగరెట్ పూర్తి చేశాం.

“మర్చిపోవద్దు.. ట్రైనింగ్ అవ్వగానే కలుద్దాం” అని మళ్ళీ చెప్పి తను వెళ్ళిపోయింది.

“ఎవరు రమణ ఆ అమ్మాయి?” అడిగాడు ట్రైనింగ్ రూంలో నా పక్కనే కూర్చున్న హేమేంద్ర.

“కాలేజిలో నా సీనియర్.. ఉష ” చెప్పాను నేను టూకీగా. “సీనియర్” అనగానే అతను వూహించుకున్నదంతా తప్పు అనుకున్నాడేమో మళ్ళీ మాట్లాడలేదు. కాని అతను వూహించుకున్నదానికన్నా ఎక్కువే జరిగిందని అతనికి తెలియదు.

***

నేను ఎంబీయే కాలేజిలో చేరిన మొదటిరోజే ఉష పరిచయమైంది. భయంభయంగా నడుస్తున్న నన్ను సీనియర్స్ గ్యాంగ్ ఒకటి పిలిచింది. నాకిప్పటికీ గుర్తు.. అందరూ లైబ్రరీ మెట్లమీద కూర్చోని వున్నారు. అందరి మధ్యలో ఉష.. బ్లాక్ జీన్స్ పైన ఎర్రటి స్లీవ్లెస్ టాప్.

“పేరు” ఎవరో అడిగారు.

“రమణ సార్”

“పూర్తి పేరు చెప్పు”

” ”

“చెప్పు”

“వద్దు సార్ మీరు వెక్కిరిస్తారు”

“అంత వెక్కిరించే పేరా.. అయితే చెప్పాల్సిందే”

“హటకేశ్వరం ఇందీవర వెంకటరమణ”

ఉష వెంటనే నవ్వింది.. మిగతావాళ్ళకి అర్థమవ్వలేదు. తను నిలబడి –

“అంటే ఎచ్.ఐ.వి. రమణ అన్నమాట” అన్నది నవ్వుతూనే. అందరూ ఘొల్లు మన్నారు.

“అందుకే మేడం, పేరు చెప్పను అన్నది..” అన్నాను ఆమె వైపు చూస్తూ.

“ఏయ్.. మేడం ముందు కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తావా? దించు.. చూపు దించు..” అన్నాడు పక్కనే వున్న మరో సీనియర్. నేను కొంచెం తల దించాను. పూర్తిగా దించలేదని ఆమెకి కోపం వచ్చింది.

“కిందకి దించు అంటే ఎక్కడరా చూస్తున్నావు.. ఇక్కడేనా చూస్తున్నావూ?” అన్నది గుండెమీద చెయ్యేస్తూ. నేను భయంగా తలెత్తాను..

“ఏంటి నచ్చిందా? చూడు అయితే.. చూడు..” అంటూ చేతులు వెనక్కి విరిచి ముందుకొచ్చింది. అప్పుడు నేను పరుగెత్తిన పరుగు క్లాస్‌రూంకి వెళ్ళేదాకా ఆపలేదు. వెనకాల అందరూ నవ్వుతున్నారు.

***

అందరూ నవ్వుతున్నారు. ట్రైనర్ నా వైపే చూస్తున్నాడు..

“విల్ యు ప్లీజ్ ఆన్సర్ మై క్వశ్చన్.” అన్నాడు కోపంగా.

“సారీసార్.. మీరు చెప్పింది వినలేదు.” చెప్పాను నేను నిజాయితీగా.

“ఇది కాలేజ్ కాదు.. ట్రై టు బి ప్రొఫెషనల్..!!” అన్నాడు కోపంగా. నేను తల వూపాను. కాని మనసు ఉష చుట్టే తిరుగుతుంటే ఆలోచనలని ఎలా ఆపగలను?

ఎలాగైనా ఈరోజు కలవకుండా తప్పించుకోవాలి. ట్రైనింగ్ అయిపోగానే గెస్ట్‌హౌస్‌కి వెళ్ళిపోవాలి అనుకున్నాను. ‘ఉష అంటే ఎందుకంత భయం..’ అంతలోనే అనిపించింది. తనతో నాకు వున్న ఇంటిమసీ వేరే ఎవ్వరికీ వుండేది కాదు.. అప్పుడు నేను చేసిన తప్పుకి ఇప్పుడు గిల్టీగా ఫీలౌతున్నానా? ఏమో అర్థం కావటంలేదు. కాని ఉష మాత్రం ఏమి మారినట్టులేదు. అదే రెక్లెస్‍నెస్ అదే ఓపెన్ టాక్..!!

ట్రైనింగ్ పూర్తైపోయింది. మిగిలినవారు ఏవో జాయినింగ్ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చెయ్యాలని ఆగిపోయారు. నేను మాత్రం వెంటనే టాక్సీ ఎక్కి గెస్ట్‌హౌస్‌కి వెళ్ళమని చెప్పి, నిర్లిప్తంగా కిటికీ లోనించి బయటకు చూస్తున్నాను.

ఉష నాకోసం ఎదురు చూస్తుంటుందా? అసలు ఎందుకు వుండమంది? కాలేజిలో నా రాగింగ్ ప్రహసనం విన్న తరువాత నా క్లాస్‌మేట్స్ చెప్పింది గుర్తుకు వచ్చింది.

“ఆ అమ్మాయి పేరు ఉష.. చాలా ఓ…పెన్” అన్నాడు మధుర్ చివరి పదాన్ని సాగదీస్తూ.

“అంటే”

“అంటే ఏముంది బ్రదర్.. షీ ఈజ్ ఆల్వేస్ విల్లింగ్.. నెవర్ సే నో.. ఇంట్రెస్ట్ వుంటే ప్రయత్నించు” చెప్పాడు వాడు. అది విన్న తరువాత నాకెందుకో ఆమెంటే మంచి అభిప్రాయం కలుగలేదు. కాని ఇప్పుడు..!! ఇప్పుడున్న అభిప్రాయమే వేరు..!!

టాక్సీ ఏదో సిగ్నల్ దగ్గర ఆగింది. ఒక పిల్లాడు చేతిలో రకరకాల మేనేజిమెంట్ పుస్తకాలు పెట్టుకుని అమ్ముతున్నాడు. ప్రత్యేకించి రెండు పుస్తకాలు నన్ను ఆకర్షించాయి – “రాబర్ట్ కియోసాకి – రిచ్ డాడ్ పూర్ డాడ్” దాని పక్కనే “రాబిన్ శర్మ – ద మాంక్ హూ సోల్ద్ హిస్ ఫెరారి”. అవే పుస్తకాలు.. కాలేజిలో ఉషతో నాకు పరిచయాన్ని, ఆ తరువాత చనువుని పెంచినవి….

నా చేతిలో “రిచ్ డాడ్..” పుస్తకం చూసి అడిగింది.

“నచ్చిందా?” అని

“ఏమిటి?”

“అదే ఆ బుక్”

“బాగానే వుంది..”

“ఏంటి బాగుండేది.. ఇట్స్ కంప్లీట్‌లీ మెటీరియలిస్టిక్.. రీడ్ రాబిన్ శర్మ.. అతను మెటీరియల్ ప్లజర్స్ అనుభవించి వాటికి అతీతంగా వుండాలని వ్రాసిన పుస్తకం” చెప్పింది.

“మెటీరియలిజం అంటే మీకు ఇష్టంలేదా?” అంటే ఆ అమ్మాయి నవ్వింది.

“నీ గర్ల్‌ఫ్రెండ్‌తో సెక్స్ తరువాత ఆమెకి వెయ్యి రూపాయలు ఇస్తే ఆమె ఏమంటుంది” అడిగింది కాజువల్‌గా. వూహించని ప్రశ్నకి ఖంగు తిన్నాను. తడబాటును కప్పిపుచ్చుకోని –

“నాకు గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ లేరు..” అన్నాను.

ఉష గట్టిగా నవ్వి “చో చ్వీట్..” అంటూ నా తలపై చేత్తో చిన్నగా కదిపింది.. “ఎనివేయ్.. నేను చెప్పాలనుకున్నది నీకు అర్థమైందని నాకు తెలుసు” అంటూ కన్ను గీటింది.

“అలా ఎలా తెలుస్తుంది?” అడిగాను.

తను నాకు దగ్గరగా వచ్చి అన్నది – “అదే కాదు… గర్ల్‌ఫ్రెండ్ తో సెక్స్ అనగానే నీ ఖంగారు చూస్తే నువ్వు వర్జిన్ అని కూడా తెలిసిపోయింది..”

నా గుండె కొట్టుకుంటున్న వేగం మెదడు దాకా తెలుస్తోంది. ఈమె నిజంగానే ఆ టైపా? చూడటానికి చక్కగానే వుందే..! ఏమైనా ఈమెకి దూరంగా వుండాలి అనుకున్నాను.

“ఈవినింగ్ ఇంటికిరా ఆ పుస్తకం ఇస్తాను.. డోంట్ ఫర్గెట్..” అనేసి వెళ్ళబోయి మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి తల మీద చెయ్యి పెట్టి అన్నది – “చో స్వీట్..” అని.

***

“సార్, బాంద్రా గెస్ట్‌హౌస్” అన్నాడు టాక్సీ డ్రైవర్.

నేను తేరుకోని డబ్బులిచ్చి నా రూంలోకి వడివడిగా వెళ్ళిపోయాను. రూంలో బాత్‌టబ్ వుంది. దాని నిండా గోరువెచ్చటి నీళ్ళు నింపుకోని అందులో దిగాను. మళ్ళీ ఉష గురించే ఆలోచన. ఇప్పుడు ఎక్కడ వుంటుంది? నా కోసం ఎదురుచూస్తూ ఆఫీస్‌లోనే వుంటుందా? లేకపోతే తన గురించి మర్చిపోయి ఇంటికి వెళ్ళిపోయి వుంటుందా? పెళ్ళైందో లేదో..!!

అప్పుడు కాలేజిలోనూ అలాగే చేశాను.. తను రమ్మన్నా నేను ఆమె ఇంటికి వెళ్ళలేదు.

“నువ్వు వస్తావని ఎంతసేపు వైట్ చేశానో తెలుసా? ఇంట్లో ఎవ్వరూ లేరు.. నాకు బోరు కొడుతూ వుండింది. నువ్వొస్తే ఎంత బాగుండేది” అన్నది

“మార్కెటింగ్ ప్రాజెక్ట్ గురించి ప్రొఫెసర్‌తో…” చెప్తుండగానే మధ్యలో అందుకుంది.

“స్టాపిట్ యార్.. ఒక అమ్మాయి పిలిస్తే రాకపోవటానికి చాలా సిల్లీ రీజన్ అది.. వేరే ఏదైనా అమ్మాయితో కలిసి పార్క్‌కి వెళ్ళాను అనో డేట్‌కి వెళ్ళాననో చెప్పు కొంచెం బాగుంటుంది” అన్నది

“ఛ ఛ అలాంటిదేమి లేదు”

“ఛ ఛ ఏమిటి.. అదేదో చెయ్యకూడని తప్పు చేసినట్టు.. నేనైతే తప్పు చేసినా ఛ ఛ అనుకోను తెలుసా?” కన్నుగీటింది.

ఏమిటీ అమ్మాయి.. ఎందుకలా మాట్లాడుతోంది..??

“ఈ రోజైనా వస్తావా..?” అడిగింది

“వస్తాను” చెప్పాను.

నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ శేఖర్‌కి జరిగింది చెప్పాను. పక్కన మధుర్ కూడా వున్నాడు.

“నాకు తెలిసి ఆ అమ్మాయి గ్రీన్ సిగ్నల్ ఇస్తోంది.. గో ఎహెడ్ బ్రదర్..” అన్నాడు శేఖర్.

“అవును.. మంచి ఛాన్స్.. నేను ముందే చెప్పానుగా.. ఆల్వేస్ విల్లింగ్.. ఎంజోయ్ రమణ” అన్నాడు మధుర్.

“ఛ.. ఛ.. అలాంటిదేమిలేదు.. పుస్తకం ఇవ్వటానికే..” అన్నాను నేను తడబాటుగా.

“పుస్తకం ఇవ్వాలంటే తనే తెచ్చి ఇవ్వచ్చుగా.. ఇంటికి రమ్మనడం ఎందుకూ” శెఖర్ అడిగాడు.

“అవును.. అది కూడా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు అని చెప్పడం ఎందుకూ? అనుమానమే లేదు..” మధుర్ వంతపాడాడు.

“నాకు ఇలాంటివేమి తెలియదురా.. ఫస్ట్ టైం” అంటుంటేనే నాకు గుండెల్లో దడ పెరుగుతోంది.

“ఫర్లేదులేరా.. ఆ అమ్మాయికి అంతా తెలిసే వుంటుంది.. తీసుకెళ్ళాల్సినవి మర్చిపోకు” అన్నాడు కన్ను గీటుతూ.

“ఛ..” అన్నాను మనసులో మరోరకంగా ఆలోచిస్తూ.

ఆ రోజు సాయంత్రం రూంలో స్నానం చేసి నీటుగా తయారయ్యాను. మథుర్ తన సెంట్ బాటిల్ ఇచ్చి “వాడరా.. బాగుంటుంది” అన్నాడు. శేఖర్ తన బైక్ ఇచ్చాడు. కొత్త పెళ్ళికొడుకుని శోభనానికి తయారు చేసినట్లు ముస్తాబు చేశారు ఇద్దరూ. మధ్య మధ్యలో ఆ టైపు జోకులు.. చివరికీ విజయీభవ అంటూ ఆశీర్వదించి పంపించారు.

ఉష ఇంటికి వెళ్ళాను. గుండె చప్పుడు చెవుల్లో కొడుతున్నట్టు వినపడుతోంది. నుదిటిమీద చమట తుడుచుకున్నాను. ఎన్నిసార్లు కాలింగ్ బెల్ మీద చెయ్యిపెట్టి మళ్ళీ వద్దనుకున్నానో లెక్కే లేదు. చివరికి స్థిరంగా నిర్ణయించుకోని కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను.

***

గణగణ మోగింది ఫోను. అలా ఎంతసేపు బాత్ టబ్బులో వున్నానో నాకు తెలియనే లేదు. చట్టుక్కున లేచి టవల్ చుట్టుకోని ఫోను ఎత్తాను. అవతల రిసెప్షనిష్ట్.

“సార్ మీకు ఎవరో ఫోన్ చేశారు..!! కనెక్ట్ చెయ్యమంటరా” అడిగిందామె.

“సరే ఇవ్వండి” అన్నాను. అది ఖచ్చితంగా ఉషే అని అనిపించింది. నా ఆలోచన తప్పు కాదు.

“ఏమైంది.. నన్ను కలవమన్నాను కదా”

“ఏం లేదు.. కొంచెం ఫ్రెష్ అయ్యి వద్దామని రూంకి వచ్చాను” అబద్దం చెప్పాను.

“ఏంటి సంగతి.. ఫ్రెష్‌గా వచ్చి ఏం చేద్దామని..” అంటుంటే ఆమె గొంతులోనే చిలిపితనం వినపడుతోంది.

“నువ్వేం మారలేదు ఉషా” అన్నాను నేను.

“అవును.. మారే వుద్దేశ్యాలు కూడా లేవు.. నాతో పాటు వస్తే నీకే తెలుస్తుంది..”

“ఎక్కడికి?”

“హవాయన్ షాక్స్..” అంటూ అడ్రస్ చెప్పింది.

నేను ఫోను పెట్టేసి బయలుదేరాను. అక్కడికి చేరుకునేసరికి ఆమె అక్కడే వుంది. చెయ్యి పట్టుకోని లోపలికి లాక్కెళ్ళింది. లోపల వాతావరణం అర్థమవ్వటానికి రెండు నిమిషాలు పట్టింది. అది ఒక పబ్.

“ఏం తీసుకుంటావు?”

“నువ్వు తాగుతావా?”

“ఏం నువ్వు తాగవా?”

“ఎప్పుడన్నా”

“ఇదే ఆ ఎప్పుడన్నా.. చెప్పు”

“విస్కీ విత్ షోడా..”

తను ఆర్డర్ ఇచ్చింది. తనకేమో లాంగ్ ఐలాండ్ చెప్పింది. తను మందు తాగుతుందని నేను వూహించనే లేదు.

చిన్న పడవ గోడలోనుంచి దూసుకొచ్చినట్లు వుంది ఆ కౌంటర్. మిగిలిన భాగమంతా తక్కువ కుర్చీలతో ఎక్కువ శాతం డాన్స్ వెయ్యడానికి వీలుగా వుంది. చాలా ఇరుకుగా వుంది.. అయినా చాలా మంది వున్నారక్కడ.. ఇంకా వస్తూనే వున్నారు. రంగు రంగుల లైట్లు దారి తప్పినట్లు ఎటంటే అటు తిరుగుతూ వున్నాయి.

నా గ్లాస్ నాకిచ్చి, తను కాక్‌టైల్ పట్టుకోని చిన్నగా డాన్స్ చెయ్యడం ప్రారంభించింది. నన్ను కూడా డాన్స్ చెయ్యమంది. “నా వల్ల కాద” న్నాను. అసలు ఒకరి మాటలు ఒకరికి వినపడకుండా మోతగా వున్న ఆ పాటలే నాకు రుచించట్లేదు. ఉష నన్ను పట్టుకోని గట్టిగా ముందుకు లాగింది. తుళ్ళిపడబోయి తమాయించుకున్నాను. నా చేతిలో విస్కీ ఆమె మీద కొద్దిగా వొలికింది. “ఫర్లేదు” అన్నట్టు నాలుక చిత్రంగా బయట పెట్టి నా నడుం మీద చెయ్యివేసిది. మరో చెయ్యి భుజం మీద పడింది. నేనూ డాన్స్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాను.

ఆ రోజూ ఇలాగే, ఇంతే దగ్గరగా.. పుస్తకం తీసుకోడానికి వెళ్ళి ఎంతసేపు వున్నానో నాకే గుర్తులేదు. అటక మీద ఉన్న పుస్తకాలు దించేందుకు చిన్న స్టూల్ వేసుకోని ఎక్కింది. నేను స్టూల్ పట్టుకోని.. ఆమె చేతులు పైకెత్తి పుస్తకాలందుకుంటుంటే నేను అలాగే ఆమె “స్ట్రెచ్డ్” శరీరాన్నే చూస్తూ వుండిపోయాను. స్టూల్ ఎప్పుడు వదిలేశానో నాకే తెలియలేదు.

తను నా మీద పడింది. ఇద్దరం మంచం మీద పడ్డాం. అది ఆమె కావాలనే చేసిందా, లేక యాదృచ్ఛికంగానే జరిగిందా అని ఆలోచించే స్థితిలో లేను. ఆ దగ్గరతనం.. ఆ స్పర్శ మాధుర్యంలో ఎప్పుడు కరిగిపోయానో నాకే తెలియదు. కొద్దిగా ముదుకు వంగి ఆమె పెదవుల మీద…

***

“ఏయ్ ఏమైంది నీకు… ఎక్కడ ఆలోచిస్తున్నావ్? కమాన్ డాన్స్.. ఇదే ఆఖరు పాట” చెప్పిందామె. అప్పటికే ఆమె నాలుగు గ్లాసులు, నేను నాలుగు గ్లాసులు తాగేశాము.

పబ్‌లో డాన్స్ అయిపోగానే తన ఇంటికి రమ్మన్నది ఉష.

“వద్దు ఉష.. బాగుండదు…” అన్నాను.

“ఏ కాలంలో వున్నావ్ రమణ.. ఇది ముంబై… నువ్వు రావటమేకాదు.. నాతో కాపురం చేసి నలుగుర్ని కన్నా కనీసం పక్కింటోళ్ళకి కూడా తెలియదు..” చెప్పిందామె.

ఇద్దరం ఆమె కార్లో బయలుదేరాము.

“ఉషా.. పెళ్ళి చేసుకున్నావా?”

“ఈ ప్రశ్న నాతో డాన్స్ చెయ్యక ముందు అడగాల్సిందేమో కదా..” అంటూ నవ్వేసి “అయ్యింది.. ఖంగారు పడకు ఆయన ఇంట్లో లేడులే. మేం విడిపోయాం.” చెప్పింది. నేను ఆమె వైపు ఎంతసేపు చూశానో, ఎందుకు చూశానో కూడా గుర్తులేదు.

ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టగానే సిగరెట్ వాసన గుప్పుమంది.

“కూర్చో.. ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తాను..” అంటూ వెళ్ళబోయి మళ్ళీ ఆగి “ఫ్రిజ్‌పైన విస్కీ వుంది.. ఫ్రిజ్‌లో సోడా.. నాక్కూడా ఒకటి కలిపివుంచు” కన్నుగీటి వెళ్ళిపోయింది.

నేను లేచి ఫ్రిజ్ వైపు నడిచాను.

***

విస్కీగ్లాసులో సోడా కలపగానే మధుర్ వెంటనే పైకెత్తాడు..

“చీర్స్.. చీర్స్” అరిచాడు వుత్సాహంగా.

“ఇంతకీ పార్టీ ఎందుకో చెప్పనే లేదు..” అడిగాడు శేఖర్.

“ఇంకెందుకురా.. మనవాడు నిన్న వెళ్ళిన పని దిగ్విజయంగా పూర్తిచేశాడు.” మధుర్ అన్నాడు. నాకేదో ఇబ్బందిగా వుంది.

“ఏరా నిజమేనా? మరి చెప్పనే లేదు? ఏంటి, వర్క్ఔట్ అయ్యిందా”

“ఊ” అన్నాను నేను.

“దానికి సిగ్గెందుకోయ్.. బీ లైక్ ఏ మాన్.. ఇంతకీ ఎలా జరిగిందో చెప్పు”

“చెప్పేదేముంది.. వి డిడ్ ఇట్..”

“అదేరా ఎలా.. ఐ మీన్ ఎలా మొదలైంది.. ఎవరెవరు ఏం చేశారు”

“నోరు ముయ్యి.. అదంతా ఇక్కడా.. రూంకి వెళ్ళాక చెప్తా.. ఇందాకే మధుర్ గాడికి చెప్పాను..”

“అవునురా.. డీటైల్డ్‌గా చెప్పాడు.. నేను చెప్తాగా” అన్నాడు మధుర్ కన్నుగొడుతూ.

నేను ఆలోచిస్తూ వుండిపోయాను.

***

“ఏంటి ఎప్పుడూ ఏదోవొకటి ఆలోచిస్తుంటావు..” ఉష అడిగింది. తెల్లటి నైట్ డ్రస్ వేసుకోని వుందామె.

“ఏమిలేదు..” అన్న తరువాత చాలాసేపు మాట్లాడుకోలేదు. తర్వాత నేనే అడిగాను “ఎందుకు విడిపోయారు..” అని.

ఆమె సూటిగా చూసింది. “ఈ ప్రశ్న ఇంకెవరన్నా వేస్తే నీకెందుకు అనేదాన్ని.. నీతో అలా అనలేను.. వాడు నా గురించి పూర్తిగా తెలిసే పెళ్ళి చేసుకున్నాడు. నీకు తెలుసుగా నేను మాట్లాడే తీరు.. అవతలి వాడు ఏమనుకుంటాడో ఆలోచించకుండానే డబల్ మీనింగ్ డైలాగులు.. ఒక్కోసారి డైరెక్ట్ మీనింగ్ డైలాగులు.. మొదట్లో అతనికీ ఇలా వుండటం నచ్చింది కాని తరువాత తరువాత అతనితోనే అలా వుండమనేవాడు. మిగతా మొగవాళ్ళతో అలా మాట్లాడకూడదన్నాడు.. నేను అలా వుండలేనన్నాను.. అలా మా ఇద్దరి మధ్య సంబంధాలు దెబ్బతిన్నాయి.. అంతే, విడిపోయాము..” చెప్పింది.

“అంతేనా…?” అడిగాను.

“అసలు బేసిక్ కారణం అదే.. కాకపోతే.. నాకు వేరే ఎవరితోనో సంబంధం వుందని అతనికి ఎవరో చెప్పారు.. జోక్ చెప్పనా ఆ సంబంధం ఎవరితోనో కాదు.. నీతోనే వుందట.. దట్ వాజ్ ద లాస్ట్ నెయిల్”

నేను అదిరి పడ్డాను. ఉషకి నాకు ఎఫైర్… నా వల్లే ఉష, ఆమె భర్త విడిపోయారు…!

“హలో.. అంత ఆలోచించాల్సిన పనిలేదు.. ఆ మనిషే అంత… నువ్వు కాకపోతే ఏ పోస్ట్‌మానుకో, పాలవాడికో అంటగట్టేవాడు.. కాలేజిలో మనిద్దరి గురించి ఏం మాట్లాడుకునేవారో నీకు తెలుసుగా.. అదే ఎవరో వాడికి చెప్పారు, దాంతో వాడికి ఒక పేరు దొరికింది అంతే.. పోస్ట్‍మాన్, పాలవాడికన్నా నువ్వే బెటర్ అని అక్కడే సంబంధం తెంచేసుకున్నాను.. నువ్వేం దిగాలుగా ముఖం పెట్టాల్సిన పనిలేదు.” అన్నదామె మరో పెగ్గు కలుపుకుంటూ.

ఆ తరువాత ఇద్దరం ఏమీ మాట్లాడలేదు.

***

ఆమె ఏమి మాట్లాడలేదు.

మంచం మీద అలాగే వున్నాం.. నేను కొంచెం దగ్గరగా జరిగి ఆమె పెదవులమీదకు వంగాను. ఆమె చటుక్కున తేరుకోని గట్టిగా నన్ను తోసేసింది. లేచి మంచం దిగి –

“ఫర్లేదే.. మంచి స్పీడు మీదే వున్నావు..” అంది.

జరిగినదానికి నేను తత్తరపడ్డాను. “అయితే నీ కవ్వింపులు దీనికోసం కాదా” అని అడగబోయాను. కాదని తెలుస్తూనే వుంటే ఇంకా అడగటం ఎందుకని తల దించుకోని “అయాం సారీ” అన్నాను.

ఆమె గట్టిగా నవ్వి – “దట్స్ ఓకే.. ఫర్లేదు.. నన్ను చూసిన ప్రతివాళ్ళు ఇలాగే అనుకుంటారు. నేను ఓపెన్‌గా మాట్లాడటం వల్లే అందరూ అలా అనుకుంటారు అనుకుంటా.. అయినా నేను ఇంతే..నా నేచరే అంత.. నిన్ను చూస్తే ఎందుకో నా గురించి అలా అనుకోవట్లేదు అనిపించింది.. అందుకే ఇంకొంచెం చొరవగా వున్నాను.. ఇంకెప్పుడూ నా గురించి ఇలా ఆలోచించకు.. లెట్స్ బీ గుడ్ ఫ్రెండ్స్..” చెప్పిందామె.

నేను తలవూపాను.

***

“ఏమిటి మళ్ళీ ఆలోచిస్తున్నావు?” అడిగింది ఉష.

“అదే.. మన గురించి అలా ఎవరు చెప్పారో అని..” అన్నాను.

“వున్నాడ్లే.. నా మాజీ మొగుడికి కొలీగ్, మాథుర్ అని..!!” చెప్పిందామె.

నాకు వూహించని షాక్..!!

అప్పుడేదో యవ్వనోత్సాహంలో జరగనిది జరిగినట్లు నా ఫ్రెండ్స్ దగ్గర కోతలు కోసాను..!! దాని పర్యవసానం ఇంత దారుణంగా వుంటుందా? నాకెందుకో గిల్టీ ఫీలింగ్ ఎక్కువౌతూ వుంది.

“హలో మాష్టారు.. అది గెస్ట్ బెడ్‌రూం.. వెళ్ళి అక్కడ పడుకోని తీరిగ్గా ఆలోచించుకోండి..” చెప్పిందామె.

నాకెందుకో ఆమెకు జరిగింది చెప్పి క్షమించమని అడగాలని వుంది. కాని మనసుకు మాటకు మధ్య ఏదో అడ్డం పడుతోంది. నేను లేచి ఆ బెడ్‌రూం వైపు అడుగులువేశాను.

ఉషకి ఆ విషయం ఇప్పటికీ చెప్పలేదు..!!

——————-

మంచి సంగీతం, మంచి సాహిత్యం అంటే అభిమానం.. తెలుగు భాషంటే మమకారం గల అరిపిరాల సత్యప్రసాద్ గుంటూరులో జన్మించారు. చదువు, తొలి వుద్యోగం రాష్ట్రంలో అనేక వూర్లు చూపించాయి. గుజరాత్‌లో ఎం.బీ.యే తరువాత, కార్పొరేట్ వుద్యోగం దేశమంతా చూపిస్తోంది. ఉద్యోగరీత్యా అనేక రకాల వ్యక్తులను, రకరకాల సంస్కృతులను చూసేందుకు అవకాశం కలుగుతూ వుంటుంది. అలా కలసిన వ్యక్తులు, ఎదురైన సంఘటనలే ఆయనకు కథా వస్తువులు.

రచయితగా 1995 ఆంధ్రభూమి ఆదివారం అనుబంధం వారి దీపావళి కథలపోటీలో సాధారణ ప్రచురణతో తొలి అడుగులు వేసారు. తరువాత పది దాకా కథలు వివిధ పత్రికలలో అచ్చయ్యాయి. గతంలో పలక బలపం, హాస్యదర్బార్ బ్లాగులు నడిపి, కొత్తగా జోకాభిరామాయణం అనే బ్లాగును ప్రారంభించారు.