కవికృతి-౧౨

౧.

– చావా కిరణ్

—-

The day was when I did not keep myself in readi­ness for thee; and enter­ing my heart unbid­den even as one of the com­mon crowd, unknown to me, my king, thou didst press the signet of eter­nity upon many a fleet­ing moment of my life.

And today when by chance I light upon them and see thy sig­na­ture, I find they have lain scat­tered in the dust mixed with the mem­ory of joys and sor­rows of my triv­ial days forgotten.

Thou didst not turn in con­tempt from my child­ish play among dust, and the steps that I heard in my play­room are the same that are echo­ing from star to star.

౨. వేర్పాటు వాదం!

– వెంపటి హేమ

* * *
చావా కిరణ్:

You are confused 🙂

If you are proposing Indian jaateeya vaadaM. Then there is nothing wrong in
Telangana Demand as another state.

If you are proposing Telugu jaateeya vaadaM, then you need to edit your
examples.

కత్తి మహేష్:

A complete miss understanding of the issue doesn’t make a meaningful poem.

చావా కిరణ్:

Not very complete mis-understanding. As the issue itself is pseudo issue
based on pseudo statistics for pseudo benefits. Don’t worry keep writing.

ఆచంట రాకేశ్వర్రావు :

చాలా బాగుంది పాట। కవితకంటే పాత గొప్పది।

ప్రాసయతి బాగా కుదిరింది। లయచాలా బాగుంది। హాయిగా చదువుకోగలిగాం।

చావాగారు ప్రస్థావించిన విషయమై,
గీతలు గీయడం మొదలు పెట్టాక దానిని ఎక్కడ ఆపాలి, నా ఊరి చుట్టూనా, నా భాష
మాట్లాడేవారి చుట్టూనా, నా యాసలో మాట్లాడేవారి చుట్టూనా, నా రంగులో
వున్నజనం చుట్టూనా, యేం బర్మా ఎందుకు కాకూడదు మనదేశం, యేం ఇండోనేషియా
ఎందుకు కాకూడదు? వంటి ప్రశ్నలు వస్తాయి। ఇవి మంచి ప్రశ్నలే కానీ ఈ పాట
నేపథ్యం దాని ఆత్మదష్ట్యా ఇవి ఇక్కడ అనవసరం। తెలుగు భక్తి గీతాలు
చాలానేవున్నాయి। ఇలాంటి ప్రశ్నలు వాటికి వేయడం రెంటికీ చెడ్డ రేవడి –
పాటనీ ఆశ్వాదించలేరు। సమస్యా తీఱదు।

మహేశ్ గారు ప్రస్థావించిన విషయమై,
వాక్ స్వాతంత్ర్యం అంటే మనము ఏమి మాట్లాడాలో అన్నవిషయానికే గానీ, ఎదుటి
వారు ఎలా అర్థంచేసుకొని, వారు ఎలా మాట్లాడాలి అన్న విషయానికి వర్తించదు
కాబట్టి, ఆ మాటలు పట్టించుకోకూడదు। నేను కూర్చుని – నేను
భారతీయరాజ్యాంగాన్ని ఎందుకు అనుసరించాలి, నాకు అది ఆమోదయోగ్యంగా లేదు –
అని ప్రశ్నించవచ్చుఁ, అలాంటి ప్రశ్నలవల్ల కాలక్షేపమేగానీ పురుషార్థం
దక్కదు।

వెంపాటి హేమగారి మంచి కవితకు అభినందనలు।

వెంపటి హేమ:
కవి మిత్రులకు శుభాకాంక్షలు, నేనేమీ పెద్దగా చదువుకున్న
దాన్ని కాదు. కానీ బతుకు బడిలో చదువుకుని ఇప్పుడు చరమాకం చేరుకున్న దానిని.
(పుట్టిన తేదీ ౧ జూలై ౧౯౩౬.)
న్యూస్ పేపర్లలో వస్తున్న ప్రస్తుత రాష్ట్ర రాజకీయాలను గురించిన
వార్తలకు, నిజం చెప్పాలంటే – దుర్వార్తలకు వ్యధతో స్పందించిన నా హృదయ ఘోష ఈ
కవిత. పొద్దువాలిపోయిన ఈ వయసులో నా మనసులోని వేదన వెనక ఉన్నది, ఐకమత్యంతో అందరూ
హాయిగా ఉండాలి అన్న కోరిక మాత్రమే గాని స్వార్ధం, స్వలాభాపేక్ష, వలపక్షం లాంటి
దురూహలేమీ కావు. “లోక సమస్తా సుఖినో భవంతు” అని కోరే అతిసామాన్య గృహిణిని నేను!
ఏ రాజకీయాలతోనూ నాకు ఏ సంబంధం లేదు. మీరిన వయసు ఇచ్చిన చొరవతో నాకు తెలిసినంత
వరకు నా కవితకు మూలమైన భావాలను ఇక్కడ రాస్తున్నాను. “బామ్మ మాట బంగారు బాట” అని
మంచి మనసుతో అర్ధం చేసుకోండి. లేదా, బామ్మ బొత్తిగా సెనైల్ ఐపోయింది – అని
నవ్వుకుని ప్రేమతో నన్ను మన్నించండి…..
ఇరవయ్యవ శతాబ్దంలో జరిగిన స్వతంత్ర పోరాటం, “ఏకులా వచ్చి మేకులా
బిగిసిన” అన్యదేశీయులైన బ్రిటష్ వారిని మనదేశం నుండి వెళ్ళగొట్టడానికి
భారతదేశవాసులు ఐక్యతతో సాగించిన శాంతియుత పోరాటం! అది విదేశీయులతో స్వదేసీయులు
చేసిన పోరాటం!
దేశం స్వతంత్ర మైన తరువాత దానిని భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాలుగా
విభజించారు అన్న విషయము మనకు తెలిసినదే కదా. తరవాత కొన్నాళ్ళు మన రాష్ట్రాన్ని
తమిళనాడుతో కలిపి, ఉమ్మడి పాలన సాగించారు. రెండు విభిన్న భాషలు మాట్లాడే జనం
మధ్య పొత్తు కుదరడం కష్టమయ్యింది. అసలు .రాజ్యాంగ చట్టం ప్రకారం తెలుగుభాష
మాట్లాడే వారికందరికీ ఒక రాష్ట్రం న్యాయమని గుర్తించడానికి ఎందుకనో కేంద్రం
కొంత కాలయాపన చేసింది. చివరకు ఎంతో కష్టమ్మీద “ఆంధ్రప్రదేశఓ” ఒక రాష్టంగా
ఏర్పడింది. ఇది రెండు విభిన్న భాషల జనం మధ్య పోరు! దీనితోనూ ప్రస్తుతానికి
పోలికలేదు. ఇప్పుడు సాగుతున్న రాజకీయం ఒకే గడ్డ మీద పుట్టిన బిడ్డలమధ్య! ఒకే
భాష మాట్లాడే వాళ్ళ మధ్య !!
ఆంధ్ర ప్రదేశo లో రాయలసీమ, తెలంగాణం, వేంగినాడు, మన్యం,
కోనసీమ, పట్టి సీమ….. ఇలా ఏవేవో పేర్లతో ఎన్నో మండలాలు వున్నాయి. ప్రతి
మండలానికి ఒక ప్రత్యేకమైన యాస కూడా ఉంది. కానీ మూలభాష మాత్రం తెలుగే. రాష్ట్ర
సరిహద్దుల్లో ఉన్న భాష మీద పక్కరాష్ట్రపు భాష యొక్క ప్రభావం ఉండడంతో, ఒకే
మండలంలోని యాసలలో కూడా ప్రదేశాన్ని బట్టి కొద్దిపాటి మార్పులు చోటుచేసుకోక
మానవు. ఇక పొతే తెలంగాణంలోని తెలుగు భాషమీద అదనపుభారం పడింది. అది ఆ నాటి
పాలకులైన నిజాం సుల్తానుల స్వభాష ఐన “ఉరుదూ” తాలూకు భారం! ఇది సర్వసాధారణంగా
జరిగేదే. ఉత్తరభారతం మొగలాయీ పాలనలో ఉన్నప్పుడు ఎన్నో ఉరుదూ పదాలు హిందూస్తానీ
లో చేరడమే కాదు, దానికి స్వంతమే అయ్యాయి.ఇక మన దేశంలోని చాలాభాసలకి మూలమైన
సంస్కృతం మన దేశభాషలన్నింటిలోనూ ధారాళంగా చోటు చేసుకుంది కదా! ఉరుదూ
ఇన్ప్లూయన్సు కూడా చోటుచేసుకున్న తెలంగాణ మాండలిక భాష లో యాస వేరవ్వడంలో
ఆశ్చర్యమేముంది? అయినా మూలభాష తెలుగే కదా!
చాన్నాళ్ళకు పూర్వం నిజాం రాజ్యాన్ని పాలించిన సుల్తానులకి`
కర్నాటకలోనూ. మహారాష్ట్రలోనూ కూడా పాలిత ప్రాంతాలు ఉండడంతో గుర్తు తెలియడం
కోసం తెలుగు భాషను మాటాడేవాళ్ళు ఉండే చోటుని “తెలుగు ప్రాంగణం” అని వ్యవహరించే
వారుట! అదే కాలక్రమంలో తెలంగానంగా మారిందిట! ఇది విన్నప్పుడు భాషాపరంగా
ప్రదేశానికి పేరు పెట్టడంలో నిజాం సుల్తానులే ముందడుగు వేసారనిపించింది నాకు!
రాష్ట్రావతరణం తరువాత క్రమంగా మన రాష్ట్రం అభివృద్ధి లోకి
వచ్చింది. ఇటీవల ఇంటర్నేషనల్గా కూడా మన రాష్ట్రానికి మంచి గుర్తింపు వచ్చింది!
అలాగని సంతోషించి నంతలోనె మళ్ళీ అరాచకపు చర్యలు మొదలయ్యాయి. ధనమనప్రాణ నష్టాలు
జరుగుతున్నాయి. అది నాలాంటి శాంతి కాముకులకు విచారాన్ని కలిగిస్తుంది. పిట్టల
మధ్య పోరు వస్తే పిల్లి బాగుపడిందిట! హైదరాబాదుకి రావలసిన ఎన్నో లాభసాటి
బేరాలు, అక్కడి కల్లోల పరిస్థితిని చూసి పక్కరాష్ట్రాలకి తరలిపోతున్నాయిట కదా!
ఇది ఇలా జరగనా … అన్న బాధ నాకు ఉంది. బయటికి అనేస్తే బాధ తగ్గుతుంది అంటారు
కదా అని దాన్ని కాగితం మీద పెట్టా ఒక కవితగా. సమయానికి “పొద్దు” ఒక అవకాశం
చూపించింది. ఆ కవితను పంపడం జరిగింది. మనలో మనకు ఏదైనా అసంతృప్తి ఉంటే దానిని
పోగొట్టే ప్రయత్నం చెయ్యడం బాగుంటుందని నా అభిప్రాయం. వేర్పాటు పరిష్కారం కాదని
నా నమ్మకం .
ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఎన్నో దేశాల్లో ఉన్నారు మనవాళ్ళు! (నేనూ
కొన్నాళ్ళు అమెరికాలోనూ కొన్నాళ్ళు ఇండియాలోనూ ఉంటాను.) మనలో మనమే ఒకటిగా
ఉండలేకపోతే, పరదేసీయులు మనల్ని వాళ్ళల్లో …

౩.

-పెరుగు.రామకృష్ణ

(This poem bagged First best prize of Rs 4000/- and citation
in International poetry contest by koumudi.net
web journal in April2007 )

౪.

-ఆత్రేయ కొండూరు

౫. అచ్చులు

-పెరుగు రామకృష్ణ

(కోల్పోతున్న కుల వృతుల్లో బంగారు పనిచేసే వారు
కనుమరుగవుతుండడం చూసి..)

——

౬.

-స్వాతీ శ్రీపాద

=========================