తూర్పూ పడమర

………………….. ……….

కొత్తపాళీ గారిని రానారె చేసిన ఇంటర్వ్యూను ప్రచురించిన తరువాత బ్లాగరులు ఒకరితో ఒకరు కబుర్లు చెప్పుకుంటే ఎలా ఉంటుంది అనే ఆలోచనను అమలు చేసాం. కొరియా కబుర్లతో నెజ్జనులను అలరించిన కొవ్వలి సత్యసాయి గారిని, కొత్తపాళీ గారిని కబుర్లు చెప్పుకోమన్నాం. గూగుల్ టాక్‌తో ప్రాక్పశ్చిమాలకు వారధి నిర్మించి వారిద్దరూ మాటలు కలిపారు. వారి కబుర్లలో మొదటి భాగం వినండి.

సత్యసాయి: good morning/evening
కొత్తపాళీ: I’m here now
సత్యసాయి: నేనుసైతం
కొత్తపాళీ: 
సత్యసాయి: మీ ప్రశ్నలు చూసా
కొత్తపాళీ: చెప్పండి.
సత్యసాయి: ఇద్దరం ఆప్రశ్నలకి సమాధానం చెబితేబాగుంటుంది.
కొత్తపాళీ: అలాగే ..
కొత్తపాళీ: ఒక సంభాషణ లాగానూ సాగితే బాగుంటుంది.
సత్యసాయి: ఆనక నేను కొన్ని ప్రశ్నలుమిమ్మల్ని అడగాలని ఉంది.
సత్యసాయి: అవును
కొత్తపాళీ: తప్పకుండ అడగండి.
కొత్తపాళీ: మీరు ఏ సంవత్సరంలో మొదటి సారి కొరియా వెళ్ళారు?
సత్యసాయి: నేను కొరియా అంటే తూర్పు, మీరు అమెరికా అంటే పశ్చిమం
కొత్తపాళీ: yup
సత్యసాయి: 2005 ఫిబ్రవరి చివర నేను కొరియాలో అడుగు పెట్టా
కొత్తపాళీ: సకుటుంబ సమేతంగానా?
సత్యసాయి: కాదండి, ఏకో నారాయణలా
కొత్తపాళీ: దిగటం ఏవూళ్ళో దిగారు మొట్టమొదట?
సత్యసాయి: సౌల్ లో
సత్యసాయి: అప్పుడు అక్కడ శీతాకాలం
కొత్తపాళీ: మీరు పనిచేసిన విశ్వవిద్యాలయం (వివి) కూడా అక్కడేనా?
సత్యసాయి: అవును. విమానాశ్రయానికి 60 కిమీ దూరంలో
కొత్తపాళీ: విమానం దిగాక మరీ ఎక్కువ ప్రయాణం లేదన్న మాట
సత్యసాయి: దాని పేరు కోన్ కుక్. అంటే జాతిపునర్నిర్మాణం అని అర్ధం
కొత్తపాళీ: అదేలేండి, మీ ఈమెయిలు సంతకంలో చూశాను.
కొత్తపాళీ: ఈ వెధవ అమెరికా వచ్చాక అమెరికనులకి లాగానే ఏ దేశం ఎక్కడ ఉందో సరిగ్గా గుర్తొచ్చి చావదు, ద. కొరియా అంటే శీతాకాలం మంచుకురిసే చలిగా ఉంటుందా?
సత్యసాయి: అక్కడ శీతాకాలంలో -220 డి. సెంటీగ్రేడ్ దాకా పోతుంది
కొత్తపాళీ: దిగంగానే ఎలా అనిపించింది? విమానాశ్రయంలో సిస్టంసూ అవీ ఎఫిషియెంట్ గా ఉన్నాయా?
సత్యసాయి: అంతా కొత్త కొత్తగా. ఆఁ
సత్యసాయి: మీ అప్పటి ఫీలింగ్స్ గుర్తున్నాయా?
కొత్తపాళీ: నేను దిగి చాలా ఏళ్ళయింది కదా, అందుకని స్పష్టంగా గుర్తు లేదు. నేను దిగడం ఫిలడెల్ఫియా నగరంలో అక్టోబరు నెల మొదట్లో.
కొత్తపాళీ: అంతా వింతగా ఉండటం, కుతూహలంగా ఉండటం గుర్తుంది.
సత్యసాయి: విశ్వవిద్యాలయం (వి.వి.) నుండి ఒకావిడ, ఒక రిటైర్డు ప్రొఫ్. వచ్చారు.
సత్యసాయి: ఆయన పేరు కిం. (kim)
కొత్తపాళీ: కిం అనేది చాలా కామన్ పేరు అనుకుంటా. నేను చదివిన వివిలో నా లాబులోనే పనిచేసే సహవిద్యార్ధి ఉండేవాడు “హహ్” అని
సత్యసాయి: అవును 50 శా. కిమ్ములే
సత్యసాయి: తర్వాత పార్కులు (Park)
కొత్తపాళీ: వివిలో కాస్త ఎవడన్నా ఇంట్రస్టు చూపిస్తే చాలు, వాడికి ఇండియా గొప్పతనం గురించి సుత్తి కొట్టేస్తుండేవాణ్ణి. 
సత్యసాయి: మీరు వెళ్ళిన నాటికి అక్కడ ఇండియా గురించి బాగానే తెలిసుండాలే?
కొత్తపాళీ: అప్పట్లో అంత తెలీదు. ఇది 1990లో.
కొత్తపాళీ: ఇప్పుడైనా జనాంతికంగా తెలిసేది అపోహలే, నిజాలు కాదు.
కొత్తపాళీ: అలాగా? కొరియా వాళ్ళకి చింతన ఎక్కువన్న మాట, పేరులోనే ప్రశ్నార్ధకాన్ని పెట్టుకున్నారు కదా? 
సత్యసాయి: హ… హ.. హ..
సత్యసాయి: నేను అక్కడి వాళ్ళకి కిం అంటే అర్ధం చెప్పేవాడిని. వాళ్ళు నిజంగా ప్రశ్నార్ధకాలే
కొత్తపాళీ: ఎందుకలా??
సత్యసాయి: వాళ్ళ పురోగతి, వాళ్ళకి తమ వారసత్వం అంటే ఉన్న గర్వం (అభిమానం) – రెండు విభిన్న తత్వాల మేళవింపు
సత్యసాయి: they describe their country- where modernity meets tradition- అని వర్ణించుకొంటారు.
కొత్తపాళీ: బాగుంది. పాతనీ కొత్తనీ కొంతవరకూ మేళవించుకో గలిగారన్నమాట.
సత్యసాయి: అమెరికా లాంటి దేశాలు 200 యేళ్ళలో అధిక శ్రమ ప్రయాసలతో సాధించిన ప్రగతి వీళ్ళు 40-50 యేళ్ళల్లో అవలీలగా పొందారు
కొత్తపాళీ: వివిలో మీ మొదటి రోజు ఎలా గడిచింది. భాష ఇబ్బందులూ, సంస్కృతి ఇబ్బందులూ ..
సత్యసాయి: నేను ఆ దేశం గురించీ, అక్కడి నాజీవితం గురించీ ఏరకమైన ఆశలూ( ఎక్స్పెక్టేషన్) లేకుండా వెళ్ళా. కాబట్టి అక్కడ ఇమడడం పెద్ద కష్టం కాలే
కొత్తపాళీ: బహుశా మనది కాని దేశం ఎక్కడికి వెళ్ళినా అది మంచి ఫిలాసఫీ అనుకుంటా ఫాలో అవడానికి
కొత్తపాళీ: రెం. ప్ర. యుద్ధంలో జపాను చేతిలో వీళ్ళు చాలా బాధలు పడ్డారేమో కదా?
సత్యసాయి: 33 యేళ్ళచెర
కొత్తపాళీ: 33 ఏళ్ళ చెర ఏంటి, జపానుకా??
సత్యసాయి: కొరియాకి
సత్యసాయి: ఇప్పటికీ వాళ్ళు పడినబాధల జ్ఞాపకాలు వీళ్ళని వెంటాడుతున్నాయి
కొత్తపాళీ: యుద్ధ మెమోరియల్ లాంటివేమైనా ఉన్నాయా?
సత్యసాయి: యుద్ధసమయంలో జపాను సైనికుల వినోదం కోసం కొరియన్ ఆడవాళ్ళని శిబరాల వద్ద చెర పట్టి ఉంచారట
కొత్తపాళీ: చాలా అమానుష కృత్యాలు జరిగాయి ఆ సమయంలో ..
సత్యసాయి: ఇప్పటికీ ఆ ఆడవాళ్ళకి నష్టపరిహారం విషయం నలుగుతోనే ఉంది. వీళ్ళకీ, జపానుకి చాలాయేళ్ళు సంబంధాలు లేవు.
కొత్తపాళీ: సరే హిస్టరీ వదిలెయ్యండి, వ్యక్తిగత అనుభవంలోకి వద్దాం మళ్ళీ.
కొత్తపాళీ: మీ మొదటి రోజుల అనుభవాలు చెప్పండి. వివిలో అందరూ ఇంగ్లీషు మాట్లాడుతారా?
కొత్తపాళీ: బయట కూరగాయలూ, పచారీ ఎలా కొనుగోలు చేసే వారు? అమెరికా లాగా పేద్ద సూపర్ మార్కెట్లా?
సత్యసాయి: మనుషులు మన ఈశాన్య భారతీయుల్లాగా ఉంటారు. భాష కొరుకుడు పడదు. ఆంగ్లం చాలా తక్కువమంది మాట్లాడతారు. వాళ్ళకి సిగ్గు ఆంగ్లంలో మాట్లాడడానికి. ఇండియాలో అందరూ ఇంగ్లీషులో ఘనాపాఠీలని నమ్మకం
కొత్తపాళీ: అలాగని మన ఇండియన్లకి కూడా నమ్మకమే కదా? 
సత్యసాయి: మనకి మాతృభాషమీదే పట్టు లేదు- ఇంకా ఆంగ్లంలో కూడానా
కొత్తపాళీ: మొదట్లో you speak Englih well అని ఇక్కడ వాళ్ళంటే పొంగి పోయేవాణ్ణి.
కొత్తపాళీ: తరవాత్తరవాత వొళ్ళు మండడం మొదలెట్టింది.
సత్యసాయి: ఎందుకలా
కొత్తపాళీ: ఇప్పుడెవరన్నా అలాగంటే “So do you! అని ఆశ్చర్యంగా మొహం పెడతా. 
కొత్తపాళీ: ఒక రకంగా అది కూడా డిస్క్రిమినేషనే కదా
సత్యసాయి: ఐసీ
కొత్తపాళీ: మరి ఎలా మేనేజ్ చేశారు?
సత్యసాయి: మునగ కుండా ఉండడానికి ఒక గడ్డి పరకైనా చాలు కదండీ
కొత్తపాళీ: అంటే?? అర్ధం కాలే!
సత్యసాయి: ఎవరో ఒకరిద్దరికి ఇంగ్లీషొచ్చు- దాంతో పని జరిపించేసా.
సత్యసాయి: అన్నట్లు ఆ వివి లో 8-10 దాకా భారతీయులున్నారు
కొత్తపాళీ: అలాగా? చదువుకుంటూ? ఉద్యోగానికై?
సత్యసాయి: రెండూ. అందులో పండా అనే ఆయన ఒకరు. మొదటిరోజే కలిసాడు
కొత్తపాళీ: మీరు పాఠం కూడా చెప్పేవారా? కేవలం పరిశోధనేనా?
సత్యసాయి: రెండూనూ. పాఠం అసలు. పరిశోధన కొసరు.
కొత్తపాళీ: విద్యార్థులు ఆసక్తిగా ఉండేవాళ్ళా?
సత్యసాయి: చాలామర్యాదస్తులు. అర్ధంకాకపోయినా ఊరుకునేవారు.
కొత్తపాళీ: 
సత్యసాయి: మాకు మంచి బంధం కలిసింది. ముఖ్యంగా కొందరు నేను చెప్పిన కోర్సులన్నీఅటెండయ్యారు.
కొత్తపాళీ: అటువంటి అనుబంధం బలే తృప్తినిస్తుంది కదా!
కొత్తపాళీ: అవును, నాకు పరిచయమైన ఇద్దరూ చాలా మర్యాదస్తులు.
కొత్తపాళీ: అమెరికన్లు అంతా కలుపుగోలుగా ఉంటారనుకుంటామా?
కొత్తపాళీ: కాస్త స్నేహం కలిస్తే గానీ ఫ్రీ గా మాట్లాడరు.
కొత్తపాళీ: మీ శ్రీమతీ, చిరంజీవులూ ఎప్పుడు చేరారు?
సత్యసాయి: వాళ్ళు సెలవలకొచ్చారు
సత్యసాయి: నెలా, నెలాచొప్పున 2 నెలలు – 2 సార్లు
కొత్తపాళీ: అలాగా? చాలా సంతోషం.
సత్యసాయి: మా ఆవిడ మొదట రానంది, అమెరికానో, యూరోపో సరే కానీ కొరియాలో ఏముందీ అని
కొత్తపాళీ: ఏం చెప్పి ఒప్పించారు?
సత్యసాయి: అప్పటికే నేను కొరియాతో ప్రేమలో పడ్డా. కొరియన్ తో కాదు -గమనించండి. 
కొత్తపాళీ: అదే అనబోతున్నా.
కొత్తపాళీ: అక్కడ మనుషుల్లో కానీ, సమాజంలో కానీ మీకు బాగా నచ్చిన లక్షణం ఏవిటి?
సత్యసాయి: అమెరికా, యూరోపుల గురించి విన్నాం, ఫోటోలు చూస్తోనే ఉన్నాం
కొత్తపాళీ: నాకు అమెరికాలో బాగా నచ్చింది వీళ్ళు తమ దేశాన్ని గురించి పడే తాపత్రయం.
కొత్తపాళీ: అంతే కాక, స్థానిక సంస్థలకి (అంటే మునిసిపాలిటీ, గ్రామ కౌన్సిల్) వంటి వాటికి ఉండే ప్రాముఖ్యత.
సత్యసాయి: అక్కడ ప్రతీదీ మన ఊహకి అందుతుంది కానీ కొరియా గురించి మనకి తెలియక పోవడం వల్ల మనం బాగా ఆనందించవచ్చని…
కొత్తపాళీ: ఒక ఉదాహరణ చెప్పండి.
సత్యసాయి: ఇక్కడికి వచ్చి చూసాకా ఆవిడ – బలే ఇంప్రెస్సయి పోయి వదలలేక వదలలేక వెళ్ళింది
కొత్తపాళీ: అలాగా? చాలా సంతోషం.
సత్యసాయి: ఇక్కడ మన సంస్కృతిఛాయలు కనిపిస్తాయి. (ఓరియంటల్).
సత్యసాయి: అమెరికాలోని అభివృద్ధి సౌకర్యాలు సరేసరి
సత్యసాయి: ఇక్కడ చాలా బౌద్ధాలయాలున్నాయి. నేను చాలా వాటిని చూసా.
కొత్తపాళీ: బౌద్ధాన్ని జనం ఇంకా ఫాలో అవుతున్నారా? సంతోషం.
కొత్తపాళీ: నగరంలో కార్లు విపరీతంగా ఉంటాయా? ప్రతి వాళ్ళకీ కారుంటుందా?
సత్యసాయి: ప్రతీ ఇంటికీ రెండు, మూడు కూడా
కొత్తపాళీ: రోడ్లు పార్కింగు తదనుగుణంగా అభివృద్ధి చెందినాయా?
సత్యసాయి: యే… (అంటే కొరియాలోఅవును అని)
సత్యసాయి: అక్కడి వాళ్ళలో నాకు ముఖ్యంగా నచ్చినది – సమయపాలన, ఇతరుల సమయాన్ని కూడా గౌరవించడం, తమ దేశంపట్ల గౌరవం
కొత్తపాళీ: అవును, అటువంటి ప్రవర్తన నేనూ ఇక్కడ గమనించా.
సత్యసాయి: అక్కడ మొదటి రోజు హాస్టల్లో పార్టీఇచ్చారు- తాజామనుషుల (freshmen party) గౌరవార్ధం
సత్యసాయి: నా సహోద్యోగి నడిగా శాకాహారముందా అని
కొత్తపాళీ: ఆహాఁ
సత్యసాయి: ఆవిడ నాదగ్గర పెట్టిన కర్రీలోపలికి తీసుకు పోయి
కొత్తపాళీ: అందులోంచి ముక్కలు ఏరేసి తెచ్చిందా? 
సత్యసాయి: తిరిగి వచ్చి అది మాంసాహారం నీకు వేరే వస్తుంది అని చెప్పింది
సత్యసాయి: ఆనక అచ్చం అలాంటిదే తీసుకు వచ్చి ఇది శాకాహారం అని ఇచ్చారు.
కొత్తపాళీ: అందులోంచి ముక్కలు ఏరేసి తెచ్చిందా?
సత్యసాయి: తెలీదు- కానీ నేను ఆవిడ మీద నమ్మకముంచి (వేరేగతిలేక) తినేసా. బానే ఉంది. కాస్త కడుపు నిండింది.
కొత్తపాళీ: ప్రాణ విత్త మాన భంగమందు లాగా .. 
సత్యసాయి: ఆచారం మీద ప్రేమ తక్కువా, బ్రతకడం మీద ఎక్కువా అవడంతో అడపా దడపా రెస్టారెంటులకి వెళ్ళా వాళ్ళతో:-)
కొత్తపాళీ: మీ ఫిలాసఫీ నచ్చింది నాకు
సత్యసాయి: నా శాకాహారం అందరికీ మంచి టాపిక్
సత్యసాయి: మాంసాహరం తినేవాళ్ళు కూడా అక్కడ తినడం కష్టం
కొత్తపాళీ: అలాగా? చేపలూ, ఆక్టోపస్సులో పెట్టి ఇది శాకాహారమే అని నమ్మించే ప్రయత్నం చెయ్యలేదా ఎవరూ?
సత్యసాయి: ఆరకంగా కొంటె తనం లేదు- కానీ వాళ్ళకి కాన్సెప్ట్ తెలియక చేపలు శాకాహారం అనుకునే వారు
కొత్తపాళీ: మాకు వివి పక్కల రోడ్ల మీద భోజన ట్రక్కులు ఉండేవి.
సత్యసాయి: అక్కడ ఆరోజుల్లో మన భోజనం దొరకేదా
కొత్తపాళీ: పక్కనే ఉన్న పెన్సిల్వేనియా వివిలో అయితే ఒక భారత భోజన ట్రక్కు కూడ ఉండేది
సత్యసాయి: అదృష్టం
కొత్తపాళీ: ఆఁ, నేను వచ్చేప్పటికి మన భోజనం విరివిగానే దొరుకుతుండేది.
కొత్తపాళీ: మేముండే చోటికి దగ్గర్లోనే ఒకటికి మూడు భారత పచారీ కొట్లు ఉండెవి.
కొత్తపాళీ: ఇక్కడ బిబింబాప్ అని ఒక కొరియన్ వంటకం పెడతారు.
సత్యసాయి: అవును అది నా ఫేవరెట్. అందులో ముఖ్యంగా నువ్వుల నూనెవాడతారు. కూరముక్కలతో కావాలంటే యాచే బిపింబాప్ అని అడగాలి
కొత్తపాళీ: నాక్కూడా చాలా ఇష్టం, ఏనార్బర్లో ఉన్న కాలంలో
కొత్తపాళీ: ఇక్కడి వెర్షను వెజ్జీనే డీఫాల్టు. మాంసం కావాలంటే ఏది కావాలో అది సెపరేటు. ఇంచుమించు ఓరియెంటల్ రెస్టరాంట్లన్నిట్లో ఇదే పద్ధతి.
సత్యసాయి: బాప్ అంటే అన్నం అని
కొత్తపాళీ: ఓ, అలాగా? నా nickname Nasy అంటే ఇండోనీష్యన్ భాషలో అన్నం ట!
కొత్తపాళీ: సుషి కూడా బాగా తింటారా అక్కడ?
సత్యసాయి: సుషి అంటే
కొత్తపాళీ: సుషి అంటే పచ్చి చేపల ముక్కల్ని తరిగి వడ్డించే జపనీయ పద్ధతి. దానికంతా ఒక పెద్ద కళ, శాస్త్రం ఉంది – ట.
సత్యసాయి: అవును విన్నా
సత్యసాయి: తాజా చేపలు తినడం కోసం జనాలనే సముద్రం లోపలికి తీసుకెళ్తారని విన్నా.
కొత్తపాళీ: అటువంటి పిచ్చ ఇక్కడ oysters, crabs & lobsters కి ఉంటుంది.
కొత్తపాళీ: మీరేదో అడుగుతానన్నారు, అడగండి.

(మిగతాది వచ్చేవారం)