Tag Archives: వచన కవిత

-అవ్వారి నాగరాజు ఏదో భయం ఉంటుంది వోరగ తెరచి ఉంచిన అపరిచిత ప్రపంచపు ఆహ్వానానికై ఎదురు చూసే పెరపెరా ఉంటుంది రాతిరి విచ్చుకున్న ఆకాశపు పందిరి కింద చేతులు చాచుకుని అగాథపు నీలిమ లోతులలో పవ్వళించే స్వాప్నికతా ఉంటుంది ఒక రోజు తొలగి ఇంకొక దానికి దారి చూపే వేకువలలో  తెలియని సంశాయాత్మతో తనలోకి తానై … Continue reading →

-రవి వీరెల్లి నీ తలపు ఎక్కడో పచ్చికబయల్లో పారేసుకున్న మన పాత గురుతులని ఎదకు ఎరగా వేసి పద పదమని పరుగు పెట్టిస్తుంది నీ ద్యాస స్మృతుల శ్రుతిలో స్వరాలాపన చేస్తున్న నా హృదయ లయను గమకాల అంచుల్లో తమకాల ఉయ్యాలలూపుతుంది నీ ఊహ మొగ్గలాముడుచుకున్న జ్ఞాపకాలని బుగ్గరించి విరబూయించి అనుభవాల రెక్కల చిరుజల్లుగా చిలకరిస్తుంది … Continue reading →

-వైదేహి శశిధర్ విరిగిన కొమ్మలా వాలిన తండ్రి చేతిని తన గుప్పెటలో బంధించి ఘనీభవించిన కన్నీళ్ళ నావై వేదనల తెరచాపలెత్తి ఆ వైపు నిశ్శబ్దంగా నిలచిన ఆమె   కదిలే కారుణ్య వీచికనై చార్టులో రిపోర్టులను మధించి కరిగిపోతున్న కాలంతో ఏకదీక్షగా పోరాడుతూ ఈ వైపు కర్తవ్య నిమగ్ననై నేను   నివురు గప్పిన గాండీవాలై … Continue reading →

దామోదర్ అంకం: నేనెవర్ని…?! ఎంత తప్పించుకుందామనుకున్నా.. నాకు నేను ఒంటరిగా దొరికిపోయినపుడు… అమ్మ ఒడికి దూరంగా.. కానీ అంతే గారాబంగా.. నాకు నేను జోల పాడుకున్నపుడు… ఎవరికి చెప్పుకోవాలో తెలియక.. నాకు నేను అద్దంలో విన్నవించుకున్నపుడు… చిరుగాలి పరుగెడుతుంటే.. ఆ శబ్దం నను భయపెడుతుంటే.. నాకు నేను ధైర్యం చెప్పుకున్నపుడు… సమయం నను తిరస్కరిస్తుంటే.. “ఏంకాదు” … Continue reading →

– అఫ్సర్ బయట విరగ్గాస్తున్న ఎండకి లోపటి చీకటి తెలుస్తుందో లేదో! కాసేపు గొంతుక వాహ్యాళికెళ్తుంది మౌనంలోకి. గాలి కోసం కాసింత వూపిరి కోసం. 2 బిగికౌగిలి చెట్ల మధ్య వొక తెల్ల చార సన్నగా తెరుచుకొని ఎటో తీసుకెళ్తుంది. దాని భాష నాకెప్పుడూ అందంగా వినిపిస్తుంది. 3 అడివి కన్న చిక్కగ పెనవేసుకుపోయిన ఇళ్ళ … Continue reading →

– హెచ్చార్కే రెండుగా చీలిన ఒక వేదన ముట్టడించిన మసక వెన్నెల చిట్టచివరి విందులో ఇద్దరు ద్రోహం ద్రోహం అలలెత్తి అరిచిన దుర్బల సముద్రం! ఎన్ని ఎండలల్లో ఇంకెన్ని వెన్నెలల్లో తగలెట్టుకోగలరు తమను తాము? ఎవరినెవరు పంపారు శిలువకు? వారిలో క్షమార్హు లెవరో చెప్పలేని సందేహ సముద్రం!! ఒక్కో రాత్రిగా ఒక్కొక్క పగలుగా పుట్ట లోంచి … Continue reading →

కౌగిలించుకుందాం..రండి..! అనుసృజన: పెరుగు.రామకృష్ణ Source: M.V.Sathyanarayana poem “Let us embarrace” కౌగిలించుకుందాం..రండి..! కౌగిలింతలో ఎంత అందమైన పులకింత అన్ని దిగుళ్ళను కరిగించే ఆహ్లాదపు గిలిగింత విషాదవదనులైన ప్రేమికుల కు స్నేహంచెదరిన స్నేహితులకు కరడుకట్టిన శత్రువులకు అసలు ఒకరికొకరు తెలీని అపరిచితులకు మధ్య దూర తీరాలని చెరిపేస్తుంది.. ఒక కౌగిలింత.. కౌగిలించుకుందాం..రండి..! గాలి సైతం దూరలేన్తగా … Continue reading →

కవికృతి మూడవ భాగం లోని కవితలపై పవన్ కుమార్ గారి సమీక్ష ———————– స్వాతీ శ్రీపాద -నీకు తెలుసా కవితపై.. ఉపమానాలే కవిత్వం కాదు, ఉపమానం కవితకు ఉత్ప్రేరకం కావాలే కానీ అది కవితకూ పాఠకుడికి మధ్య అడ్డు రారాదు. ఈ ఉపమానాల దొంతరల కింద పడి నలిగిపోతున్న కవితను బయటికి తీస్తే హృద్యంగా ఉంటుంది. … Continue reading →

కత్తి మహేష్ కుమార్: నీ జ్ఞాపకాలతో బరువెక్కిన మనసు సమ సాంద్రత నీళ్ళని కళ్ళలో నింపి కన్నీళ్ళొదిలింది ఆర్కెమెడీస్ సూత్రాన్ననుసరించింది నువ్వెళ్ళిపోయిన చర్య నన్ను జఢుణ్ణి చేసిందేగానీ ప్రతిచర్యకు పురికొల్పలేదు న్యూటన్ సూత్రం తప్పిందా? లేక… నీలేమి శూన్యంలో సూత్రమే మారిపోయిందా! తర్కం తెలిసిన మెదడు మనసు పోకడకు హేతువు కోరింది నీ శూన్యాన్ని… కనీసం … Continue reading →

ముందుగా కవికృతి మొదటి భాగంలో ప్రచురించిన కవితపై గరికపాటి పవన్ కుమార్ గారి విశ్లేషణ: భావాలు ఒద్దికగా వచనంలో ఇమడకపోవడం వలన ఈ కవిత పాఠకుడిలో అయోమయాన్ని నింపుతోంది ఉదా 1: డిజిటల్ డోల్బీ ఊయలలొ పురుడు పోసుకుని ఏడువేల ఓల్టుల సమ్మోహన శబ్ద తరంగాల మధ్య ఇప్పుడు మనం తప్పటడుగుల్లోనే వున్నాం.. పురుడు పోసుకొవడం … Continue reading →