ఇదియే సుఖమనుకోవోయ్!

‘ There is always some madness in love.
But
there is also always some reason in madness.’

– Nietzsche.

వసంత రాత్రి వెన్నెల – పుచ్చపువ్వులా విచ్చుకునుంది.
అసలే మధు మాసమేమో, వెన్నెల్ని తాగి మరింత మత్తుగా తూలుతోంది…
ఆ అమృత వేళ లోకమంతా గాఢ సుషుప్తి లోకి, అతను మాత్రమే మెలుకువలోకి! ,
అంత నిశ్శబ్ద అర్థ రాత్రప్పుడు అతను ఇల్లొదిలి బయల్దేరాడు..చప్పుడు లేకుండా!

అలా, కొంత దూరం నడిచి, యేటి తీరాన్ని చేరాడు. “వచ్చావా, !నేస్తం” అంటూ.. నవ్వింది, అతని కోసమే వేచి వున్న ఆ చిన్ని పడవ.
అతను చకచకా, లంగరు ముడి విప్పి, పడవని ఇసక లోంచి లాగి, నీళ్ళ లోకి తోసాడు. ఆ వెంటే, చటుక్కున అందులోకి గెంతాడు. వేగంగా, గెడ తీసుకుని, బలంగా నీళ్ళని వెనక్కి తోసాడు. పడవ ముందుకి కదిలింది వూగుతూ వయ్యారంగా.!
ఒక రిథం లోకి వొచ్చాక, తెడ్డు చెప్పినట్టు కదులుతూ… ప్రయాణం సాగించింది ఆ పడవ.. ఆలాపనానంతరం..మొదల్లయ్యే ఓ మధుర గానంలా…

****

అదొక చిన్న ఊరు.
ఆ ఊరికి అటు కొండలు. ఇటు అడవులు. మధ్య లో యేరు. వీటన్నిట పైనీ కురుస్తూ వెన్నెల ధారలు!
నింగిలో వెలిగేదీ వాడే. నీటిలో మెరిసేదీ వాడే అన్నట్టున్నాడు చంద్రుడు. ఏటినీటి మడుగులో వెన్నెల గుత్తి పూచినట్టు.. యేరుయేరంతా మిసిమి వెలుగు పరుచుకుని వుంది. తల మీద వెండి కిరీటాలు పెట్టుకుని పరుగెడుతున్న అలలు కళ్ళని జిగేల్మనిపి స్తున్నాయి.

ఆ వెన్నెల రాత్రిని, నిశ్శబ్దరవాన్ని…. సెలయేటి సౌందర్యాన్నీ తిలకిస్తూ హాయిగా ఈల పాటందుకున్నాడు.. ఈ ఏకాంతాన్ని తనివితీరా ఆస్వాదిస్తున్నాడు. దీని కోసం ఎంత కష్టపడ్డాడు! మొత్తానికి సాధించాడు.
అతనే సందీప్! అందగాడు. చురుకైన వాడు. ప్రకృతి ఆరాధకుడు. రాత్రి షికార్లు అతనికో హాబీ! వెన్నెల్లో బోట్ యానాలంటే ప్రాణం. గొప్పవెన్నెల ప్రియుడు. మూన్ లవర్.

అతనికెందుకో – ఆ క్షణంలో తరచూ వచ్చే ఓ కల చప్పున గుర్తొచ్చింది..
నదిలో వేగంగా దూరంగా వెళుతున్న ఓడ చాలా దగ్గరగా ఉన్నభావన కలిగింది. ఓడ వైపు తను ఈదుతూ వెళ్తాడు. దేనికోసమో తెలీదు. అప్పుడు – తనే ఒక పడవగా అలా అలలపై తేలుతున్నట్లు, తనచుట్టూ అంతులేని కడలి పరచుకున్నట్లు అనుభూతితో అలా చూస్తూనే వుంటాడు. ఆ తర్వాతేమౌతుందో ఏమో …చప్పున మెలకువొచ్చేస్తూ వుంటుంది. కొన్ని కలలకు జీవ శక్తి వుంటుందనుకుంటా..వెంటాడుతూ వుంటాయి.
ఈ కలకు తన మనసుకూ వున్న సంబంధమేమిటో అర్థం కాలేదు. చిన్న నిట్టూర్పు.. విడిచాడు.
అంతలో – అతని మనసులోకెవరో మెత్తగా అడుగిడుతున్నట్టు తోచింది.
‘ఏమిటిలా, ఎప్పుడూ లేనిది?’ అని అనుకున్నాడే కానీ, గుండెలో చోటు చేసుకునే ప్రేయసి తొలి ప్రవేశం అలాగే వుంటుందని అప్పడతనికి తెలీలేదు.

సాగుతున్న యానం ఒక్కసారిగా వులిక్కిపడేలా అతని ఈల పాటకి ఒక కర తాళం తోడవుతూ .. “హే! ..ఇటూ..ఇక్కడా.”. అంటూ ఓ అమ్మాయి తనని .పిలుస్తోంది.
‘ఎవరు?’ ఆగి, గిరుక్కున వెనక్కి చూసాడు… తీరం వెంబడి ఒక పడుచు తన దెసగా , పరెగెడ్తూ వస్తోంది.
పైట చెంగు గాలిలో వూగుతూ, రేగుతున్న ముంగురులు సవరించుకుంటూ, వెన్నెల్లో కదిలే బొమ్మలా వుంది.
అతను ఆశ్చర్య బోతున్నాడు పిలిచింది తననేనా అని. అవును ఆమె మళ్ళీ కూడా తననే పిలుస్తోంది. “హేయ్, ప్లీజ్ ఆగండి నేనూ వస్తాను..” అంటూ.

క్షణాల్లో ఒడ్డునొరుసుకుంటూ.. పడవ ఆగింది. అప్పుడు చూసాడు ఆమెని దగ్గరగా.
నేర్పెరిగిన చిత్రకారుని కుంచె నుంచి జారిన ఒక సౌందర్య రేఖ – జీవం పోసుకుంటే అచ్చు ఇలాగే వుంటుందేమో అనేంత అందంగా వుందామె! .
దేవతలు తిరిగే సమయం కదా. ఓ దేవ కన్య తప్పి పోయి కాని , ఇటు కానీ రాలేదు కదా! ఆశ్చర్యపోతున్నాడు.
“హలో” అంటూ పలకరించింది ఆ ఎలనాగ స్వరం ఎలదేటి పాటంత మధురంగా వుంది.
అతను నవ్వీ నవ్వనట్టుగా వున్నాడు. “మీరు?” అంటూ ఆగాడు.

“నా పేరు మధూలిక. నేనూ రావాలనుకుంటున్నా..రావొచ్చా!?!” ఏదో అడగాలని మర్యాద కొద్దీ అడిగిందే కానీ, అప్పటికే, చీర కుచ్చిళ్ళు పైకి పట్టుకుని, నీళ్ళని చిమ్ముకుంటూ పడవలోకి రానే వచ్చింది..
వొద్దనడానికి అతనికెలాగూ మనసు లేదు కాబట్టి, లోలోనే నవ్వు కుంటూ ” రండి. ఫర్వాలేదు” అంటూ ఆహ్వానించాడు.
ఆమె అప్పటికే..అతనికెదురుగా కూర్చోడం కూడా జరిగిపోయింది.
పడవ ముందుకెళ్తోంది.

ఆమె చిన్నపిల్లలా సంబరపడి పోతూ… జడ ముందుకేసుకుని, నీళ్ళ మీదకొంగి వేలి కొసలు తాటిస్తూ చెప్పింది.
“మీకు నేను తెలీదు కాని, మీరు నాకు బాగా తెలుసు. ”
“ఎలా?”
“ప్రతి రాత్రీ మిమ్మల్ని చూస్తూనే వుంటా… ఆ గుట్ట మీంచి!” అంటూ అటుగా చూపించింది.
ఆమె చేయి చూపించిన వైపు చూసాడు. గుట్ట మీదికి మెట్లు నిచ్చెనేసినట్టు కనిపిస్తున్నాయి. అవి వెన్నెల్లో నల్లగా మెరుస్తూ..
ఆమె చెప్పింది నిజమే. ఆ గుట్ట వెనక ఊరుంది. ఆమె ఇల్లు అక్కడే!
రోజూ రాత్రిళ్ళు మల్లె పందిరి కింద పడుకుని, ఆకాశంలో చుక్కల్ని లెక్కేయడంలో ఆమె బిజీగా వుంటూ వుంటుంది. అదిగో అప్పుడు ఇతని ఈల పాట విని, వొచ్చి చూస్తూ వుంటుంది… “అలా మీరు నాకు పరిచయం .” అంది నవ్వుతూ.

ఆ మీనలోచని కంటి కొసల జాలువారుతున్న కాంతుల్ని, పెదవి మీద కవ్విస్తున్న నవ్వుని, యెద యవ్వన సిరులని, పిడికెడు నడుంని చుట్టిన కొంగు బిగింపునీ, ఆ నడుం మీది చిన్న మడతని, దోరగా చూశాడు. ఓ లేత చంద్ర కిరణం ఆ నునుపు భుజం మీద వాలి నిలవలేక లోయలో జారుతూ చేసిన చప్పుళ్ళకి. అతని గుండె ఝల్లుమంది.
ఒక్క క్షణం ఆగి ఆలోచిస్తున్నాడు.
ఒంటరాడపిల్ల! ఇంత రాత్రి వేళ ఓ వయసుగాణ్ణి ఆపి, లిఫ్టడిగి మరీ.. షికార్ రావడం ఎంత సాహసం! తనంతట తాను వచ్చింది కాబట్టి సరే, అదే.. తను గనక ‘వస్తారా! అని అడిగుంటే, హమ్మో! ఎంత గలాటా ఐపోనూ !? ‘ఔరా!! వనితల చిత్తములు బహు విచిత్రములు’ అని అందుకే అంటారు కామోసు. ‘ ఇంతకీ ఈమెని ఎంతవరకు నమ్మొచ్చు.?’ ‘ఊహు.’ వద్దంటోంది మనసు. ” రాదు సఖా! నమ్మ రాదూ సఖా, ఆడవారీ నిలా నమ్మ రాదూ సఖా.’ అంటూ పాడుతోంది కూడా!..
లోనుంచి దూసుకొస్తున్న నవ్వుని ఆపుకోలేకపోయాడు.

“మీకంత నవ్వుస్తోందే?!నన్ను చూస్తే? ” చిన్నబోతూ అడిగింది.
తను నవ్వుతోంది అందుకు కాదన్నట్టు తలూపాడు.
“మరి, దేనికనీ?”
“మీ ప్రశ్నే నా ప్రశ్నానూ. దేనికని ఇలా నాతో రావాలనుకుంటున్నారు ?” ముక్కు సూటిగా ప్రశ్నించాడు.
” ఓ.. అదా ” తమాషాగా నవ్వి చెప్పింది.
ఆమె కెన్నాళ్ళనుంచో వెన్నెల్లో ఇలా పడవ ప్రయాణం చేయాలని ఆశట. తన కోర్కె విని, ఇంట్లో వాళ్ళు ఎగతాళి చేస్తారట. ‘ఇదేం షోకూ?.. వింత కాకుంటే! దెయ్యాలు తిరిగే వేళ, మనుషులు తిరక్కూడదు. పట్టుకుంటే వొదలవు’ అని ఆటపట్టిస్తారట. ఇన్నాళ్ళకి ఇతగాణ్ని చూసాక, తన కల ఫలించినట్టనిపించిందట.. అంటూ ఇంకా ఏవేవో మాట్లాడేస్తూ వుంది.

అచ్చు తనకు మల్లేనే ఆమె కూడా! ఆమె అభిరుచులు తెలుసుకున్నాక మరింత ఆనందమేసిది అతనికి.
“మీరెక్కడుంటారు?” ఆమే అడిగింది మళ్ళీ.
“నేనవతల గట్టున భద్రగిరి లో వుంటా. హాండ్లూం గార్మెంట్స్ బిజినెస్ చేస్తున్నా.. డిజైనర్నికూడా! ప్రస్తుతం ఎక్స్ పోర్టింగ్ మీద కాన్సెన్ ట్రేట్ చేస్తున్నా… ముఖ్యంగా ఇక్కడి చేనేత కార్మికులకి ఎలాగైనా పని కల్పించాలనేది నా ఆశయం.” చివరి వాక్యాన్ని గర్వంగా చెప్పుకున్నాడు.
“ఓ! భద్ర బ్రాండ్’ మీదే కదూ? మీ పేరు సందీప్ అవునా” అంది ఉద్వేగంగా!
“అరె! ఎలా గుర్తు పట్టారు?” ఆశ్చర్యపోయాడు.
“విదేశీయులు ముచ్చటగా ధరించే తెలుగు మగ్గాల వస్త్రాలు’ మీ కాప్షన్ కదూ?! ఆంగ్ల కవుల్ని, ఆత్రేయ లవ్ కోట్స్ నీ ముద్రిస్తూ తయారుచేసే టీషర్ట్స్ మీ ప్రత్యేకం, అవునా!” కళ్ళింతింత చేసుకుంటూ అడిగింది.
“అవునూ, మీకిదంతా ఎలా తెలుసు?”

“బిజినెస్ కాలం’ లో మీ ఇంటర్వ్యూ చదివా.. యూత్ కి మీరో గొప్ప స్ఫూర్తి అని పేపర్లన్నీతెగ పొగిడేస్తూంటే తెలీకుండా ఎలా వుంటుంది! భలేవారే మీరు!” అంది.
ఆమె మాటలకి గొప్పగా అనిపించింది.
“గ్లాడ్ టు మీట్ యూ” అంటూ చేయి చాచింది. అతనూ చేయి కలిపాడు ఆనందంగా.
ఆమె గురించి అడుగుదామనుకునేంతలో ఆమే మరో మాటలోకి తీసుకెళ్ళడంతో ఆగిపోయాడు.
సరిగ్గా అక్కడే అతనో పెద్ద పొరబాటు చేసాడేమో! లేకపోతే ఇంత కథ జరిగి వుండేది కాదు.
జీవితమే ఓ గొప్ప సస్పెన్స్ కథ. ఏ పాత్ర ఎప్పుడొస్తుందో తెలీదు. ఎక్కడ ఏ మలుపు తిరుగుతుందో అంతకన్నా తెలీదు. దేవుని మించిన అద్భుత రచయితెవరుంటారు? సందీప్ విషయం లోనూ అదే జరుగుతోంది.

అందమైన ఆడపిల్లతో కలిసి వెన్నెల్లో గడిపే కాలం ఇంత తీయగా వుంటుందన్న సంగతి అన్నాళ్ళూ అతనికి తెలీలేదు కానీ, ఇప్పుడు తెలుస్తోంది. చాలా కొత్తగా, అంతకంటేనూ.. చాలా గమ్మత్తుగా వుందతనికి.
ఇద్దరి మధ్యా ఆ రాత్రి ఎన్ని కబుర్లయ్యాయి! ఎన్ని సంగతులు దొర్లాయి! ఎన్ని నవ్వులు పొంగాయి. ఎన్ని గిలిగింతలయ్యాయి!!
తెల్లారొచ్చే ముందు..ఆమెని దిగ బెడ్తూంటే…మళ్ళీ కలవదేమోనని బెంగేసింది..ఇదేమిటిలా..కొన్ని గంటల పరిచయానికే!? వింతైన విస్మయం!
ఆమెని ఏదేదో అడగాలనుంది. కానీ ఆమే చెప్పింది చెవి దగ్గరకొచ్చి..
వింటున్న అతనికి ఎంత గొప్ప హుషారేసిందంటే -అమాంతం నీళ్ళల్లో దూకి ఈదుకుంటూ వూరు చేరాలనిపించేంత సంబరమేసిపోయింది.
ఇంతకీ ఆమేం చెప్పిందంటే – “ఈరాత్రి కూడా వస్తారుగా?మీకోసం ఎదురుచూస్తూంటా!” అని.

ఎక్కడో గుండె గూట్లో జంట పిట్ట పక్కకొచ్చి వాలినట్టు.. అతని మనసులో ఒక వెచ్చని తలపు – వలపుతలుపు తట్టినట్టుగా.. వుంది.

****

కొంతమందితో పరిచయాలు, గ్రీష్మకాలపు ఉషోదయాలకు మల్లే చురుక్కుమంటూ.. చొరవగా చొరబడి, మనసునంతా ఆక్రమించేస్తాయి. జీవన దిశల్ని నిర్దేశిస్తాయి. మన మీద సర్వాధికారాల్నీ చలాయిస్తాయి.
‘తన మసెప్పుడిలా జారిందో.. క్షణాల్లో’ అని అతను వింతై.. విభ్రాంతై పోతున్నాడు. ‘అసలిదెలా సాధ్యం’ అని అనుకుంటాం కానీ, నిజానికి – కలలో కానీ, ప్రేమలో కాని అసాధ్యాలంటూ ఏవీ వుండవు.
అనుభవజ్ఞుల మాటలు ఒప్పొకోకుంటే వొల్లనంటాయి మరి.

ఏ అమృత ఘడియలో ఆ అందాలరాశి పరిచయ మైందో కాని, హఠాత్తుగా. అతనికి పగలంటే ఇష్టం పోయింది.
‘ పొద్దు పొడవనీడు
ఎండ పైట కప్పనీడు
మంకెన పువ్వు పెట్టుకోనీడు
వీడు తిట్టి తిట్టి నన్ను పశ్చిమ కనుముల్లోకి త రుముతాడు. చూడవే వీని గోల ”
అంటూ రోజూ – సందె వేళకి తన గోడు వెళ్ళ బోసుకుంటోంది పగలు..
ప్రేమికుని మనసెరిగిన సంధ్యా కాంత మాత్రం – చల్లగా నవ్వి, ..అతని కోసమే రాత్రి గా మారుతోంది. ముంగిట చుక్కల ముగ్గేసి, చంద్ర కాంతిని వెలిగిస్తోంది.
ఆ చల్లని చైత్రావళిన..యేటి మేట మీద – అతనికో వెచ్చని నెచ్చెలిని కూడా ఇస్తూ..మురిసిపోతోంది.
కొన్ని అనుభవాలు మన అనుమతి తీసుకోవు – అనుభూతుల నిధుల్ని గుండె గదిలో నింపి పోడానికి.
నీటి లో నిప్పు అంటుకున్నట్టు …వెన్నెల్లో అగ్గి రేగినట్టు సందీప్ లోనూ ప్రేమ రాజుకుంది… ముందు రవ్వలా, ఆ తర్వాత జ్వాలలా!

ఇప్పుడతనికి ఆమె తో స్నేహం, వెన్నెల విహారం ఎంత ‘ ఇదిగా’ వుందంటే ..తనిన్నాళ్ళు బ్రతికింది ఇప్పటి ఈ కొత్త ఊపిర్లు కోసమే నన్నట్టుంది. ప్రేమంటే – ‘కళ్ళు తెరిచి పునర్జన్మ చూడ్డం’ అంటూ కొత్త కొత్త నిర్వచనాలిచ్చేస్తునాడు.
రాయడం రావాలే కాని, ప్రతి ప్రేమికుడూ ఒక షేక్ స్పియరే!
కళ్ళు తెరచి కలలు కనడం..కళ్ళు మూసి ఆమెని కాంచడం..అతనికిప్పుడు దినచర్యయి పోయింది. ఆమె ఎదురుగా వుంటే సమయమే తెలీడం లేదు.
ప్రేమికులు కలసినప్పుడు గంటలన్నీ నిముషాలైపోతాయట! గడియారం లో చిన్న ముల్లు పెద్దముల్లు లా గిరగిరా తిరుగుతోంది..
ఆమె సాన్నిహిత్యం లో వసంతం వెళ్ళి పోయింది. గ్రీష్మం కూడా జారుకుంటోంది..మెల్లమెల్లగా.
అప్పటికే వాళ్ళిద్దరి మధ్య’ దూరం తగ్గిపోయి కూడా చాల రోజులైపోయింది. ఎంత వొద్దనుకున్నా..దగ్గరవకుండా వుండలేకపోడం ప్రేమికుల బలమైన బలహీనతనుకుంటా!

****

చీకట్లో – నల్లటి మఖ్మల్ పరచి, వెన్నెట్లో – పసిడి రజను గుమ్మరించి.. ఇన్నాళ్ళు వలపు పాన్పుగా మారిన ఆ సైకత శయ్య ..
ఆ క్షణంలో ముళ్ళకంచెగా మారుతుందని – అతనే కాదు ఆమె కూడా ఊహించి వుండదు. కారణం..
అతను తండ్రి కాబోతున్నాడు.
వినంగానే ఆనందంతో వుక్కిరి బిక్కిరయి పోయాడు. అవును మరి, పురుషునికి మొదటి పులకింత స్త్రీ! రెండో పరవశం సంతానం.
కాని, ఆమె మాత్రం అలా లేదు. ముఖం కిందకి దించుకునుంది.
కాదా మరి. ఆమెకి విచారం కాదా ? పెళ్ళి కాకుండా ఇలా జరగడం ..

ఆమె బాధని అర్థం చేసుకున్న వాడిలా…”కమాన్ మధూ! చీర్ అప్. చీరప్ ..మనం వెంటనే పెళ్ళి చేసుకుందాం..” అన్నాడు. ఐనా, అమేం చలించట్లేదు.
అతని మనసెందుకో కీడు శంకిస్తోంది.
ఆమె నోరు విప్పితే బావుణ్ణనిపిస్తోంది.
కొన్ని సెకన్ల నిశ్శబ్దం తరవాత చెప్పింది మధూలిక.
“సారీ, సందీప్! ఐ యాం అల్రెడీ మ్యా రీడ్” .
వింటం వింటమే అతను రాయై పోయాడు. తనేమిటీ వింటున్నాడు? మధూ వివాహితురాలా !?
“అవును. . నాకు పెళ్ళైంది. నేను మరొకరి భార్యని. నా భర్తకి నేనంటే చాల ప్రేమ. కాదు. ప్రాణం. .”
వున్నవాడున్నట్టు ఏటిలో పడిపోయినట్టుంది పరిస్థితి. తనచుట్టూ అంతులేని కడలి పరచుకున్నట్లు అలా ..చూస్తూనే ఉన్నాడు సందీప్ – శూన్యమై పోతూ.
‘ఈమె తనని ప్రేమించట్లేదు’ అది మరో షాక్. పెళ్ళి ఆలోచన అసలే లేదు. మరి ఏమిటికని వచ్చింది?.. ఎందుకనిలా చేసింది? అసలెవరీమె? తననిలా ఛిద్రంచేసి పోడానికి? తల తిరిగి పోయే ప్రశ్నలు మనసుని కుమ్మేస్తున్నాయి.
ఇతరుల మీద మన నమ్మకం మనల్నెంతగా వంచిస్తుందంటే.. మోసపోయామని తెలుసుకునే చివరి క్షణం దాకా అనుకుంటా!
” నేనేమిటీ, ఇలా ?’ అని కదూ నీ సందేహం?” అతనిమనసు చదివినట్టే అడిగింది. అంతలోనే విరక్తి గా నవ్వి, గొంతు సవరించు కుంది. ” జీవితం లో మనకి అన్ని ఆనందాలు అందించేస్తే ఇక తన పాత్ర కి విలువేమిటనుకుంటాడో ఏమో, ఆ భగవంతుడు! .అందుకే, కొన్ని అందకుండా, అందుకోనీకుండా తన దగ్గరే వుంచేసుకుంటాడు. . అవి కావాలని ఏడ్చే మనుషుల్ని చూసి నవ్వుతాడు.. ఆయనదొక స్ట్రాటెజీ..నేనూ అందులో చిక్కుకోక తప్పలేదని తర్వాత తెల్సింది. ఎప్పుడంటే – మాకు సంతానం కలగదని తెలిసాక! ఈ నిజం ఆయన్ని నిలువునా క్రుంగ దీసింది. ఆయన పడుతున్న బాధంతా నాకోసం అని తెలిసాక ఆయన మీద ప్రేమ ఇంకా రెట్టింపయ్యింది. పురుషుని ప్రేమ కోసం..స్త్రీ ఎంత త్యాగమైనా చేస్తుందనుకుంటా..’ ఆ ప్రేమే నన్నింత దూరం తీసుకొచ్చింది. నీకు దగ్గర చేసింది.
సంతానం పొందే మార్గాలు చాలానే వున్నాయి. కాని, నిన్ను చూసాక, నేనీ మార్గం ఎంచుకున్నా. కారణం నీ అందం, తెలివి, మంచితనం, చదువూసంస్కారం. ఇవన్నీ
చూసాక – నీ ప్రతి రూపానికి తల్లి ని కావాలనిపించింది. అందుకు కొన్నాళ్ళు నీకు ప్రియురాలి గా మారాల్సి వచ్చింది.
వింటున్న అతనిలో ఎలాటి కదలికలూ లేవు.
“సందీప్!..ఆయన ట్రైనింగ్ పూర్తి చేసుకుని, రేపో..ఎల్లుండో యూకే నించి వచ్చేస్తున్నారు..ఇక నిన్ను కలవడం..ఇదే..ఆ..ఖ..రు..సా..రి..”
ఒక్కో మాటా ఒకో డైనమైట్ లా పేలుతోంది అతని గుండెల్లో.
.నీకిప్పుడిదంతా ఎందుకు చెబుతున్నానంటే..”..ఆమె పూర్తి చేయక ముందే, అతనందుకున్నాడు. ” నా మీద ప్రేమ కొద్దీ. కదూ?” అన్నాడు చాలా నింపాదిగా.
ఆమె అవునంటూ తలూపిందో లేదో.. అంతకంటే ముందే అతని చేయి గాలిలో లేచి, ఆమె చెంపని చెళ్ళుమనిపించింది. ! అదెంత బలంగా తాకిందీ అంటే, ఆ విస్సురికి – పడవ అంచుకెళ్ళి ధబ్ మంటూ కొట్టుకుని కింద కుప్పలా కూలింది.
ఆ దృశ్యాన్ని చూడలేక – చంద్రుడు మబ్బులెనక్కెళ్ళిపోయాడు. ఆ వెనకే..మబ్బు మీద మబ్బు చుట్టుకుంటోంది దట్టంగా.
ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఆమె దిగ్భ్రాంతురాలై పోయింది.నిప్పు కణికల్లాంటి అతని కళ్ళు చూస్తే మొట్టమొదటిసారిగా భయమేసింది.
అందరి మగాళ్ళలాంటి వాడే సందీపూ అనే ఆమె అంచనా తారుమారయ్యిందీ అంటే, అది – అతని తప్పు కాదుగా!
సందీప్ ఆవేశం దుఖంలోకి మారడానికి ఎన్ని క్షణాలో పట్టలేదు. ప్రపంచంలో రెండు రకాలు ప్రేమలుంటాయని, అతనికిప్పుడే తెలుస్తోంది. ఈమెది రొమాంటిక్ లవ్..
ఈమె, తనని ఒక పరికరంగా ఉపయోగించుకుంది. తను కోరింది అందాక..తెలివిగా గుడ్ బై చెప్పేస్తోంది. కాదు వొదిలించేసుకుంటోంది. ఎవరన్నారు, ఆడది అబలని, అమాయకురాలనీ!
ఈమె పరిస్థితి ఇదని తనకు ముందే తెలిస్తే, ..ఇంత గుండె కోత వుండక పోనేమో.
నిజానికి ప్రేమించిన వాడు మోసం చేసినందుకు దుఃఖించడు. మనసుని ముక్కలు చేసినందుకు ఏడుస్తాడు.
..తనని తండ్రిని చేసి, తన బిడ్డని మాత్రమే స్వీకరిస్తున్న ఆమె ఆ క్షణంలో ఓ అందమైన రాక్షసిలా కనిపించింది. మొట్టమొదటి సారిగా ఆమె పై అసహ్యమేసిపోయింది. ఆమె ఊనికిని భరించలేని వాడిలా మండుతున్న కట్టెలా కదిలాడు అక్కణ్నుంచి.
పడవని – ఒక్క తోపు తోసాడు నీళ్ళల్లోకి బలంగా.
ఆమె కంగారుగా లేచి, ..” దీపూ! ప్లీజ్! ఆగు. ..వెళ్ళకు” అంటూ అరిచింది కీచుగా
ఆ పిలుపు అలాగే వుంది. ఎప్పట్లా! ఆ గొంతులో ప్రేమా అలాగే వుంది. మార్దవంగా! స్వరం లో తేడా లేదు.
అతను నిర్లక్ష్యంగా గెడ వేస్తూవుంటే..
ఆమె తూలుకుంటూ వచ్చి, అతని వొళ్ళో వాలిపోయింది. సరిగ్గా అప్పుడే మెరిసిన మేఘం మెరుపులో చూసాడు.. అప్పుడు చూసాడు… ఆమె తలకి తగిలిన గాయం! రక్తం ఫౌంటైన్ లా పైకి వుబుకు తోంది.
అతని కోపం చప్పున చల్లారిపోయింది. ” మధూ..” అంటూ పిలిచాడు ఆవేదనగా.
“దీపూ ! ఎందుకిలా చేసావ్?” ఆమె గొంతు వణుకుతూంటే. అతని .గుండె కలుక్కుమంది. . “మధూ! నేను అడగాల్సిన ప్రశ్నని నువ్వడుగుతున్నావా!?’ కళ్ళల్లోకి నీళ్ళొచ్చాయి. వాటికి మాటలు రావు. బాధకి భాష్యాలు – కన్నీళ్ళు !
గండి తెగిన గుండె కి కళ్ళే ద్వారాలవుతాయనుకుంటా. తన కన్నీళ్ళు ఆమె కంటపడకుండా …నీళ్ళ ల్లో జేబురుమాలు ముంచి గాయాన్ని తుడిచాడు. రక్తం ఆగటం లేదు. కంగారు పడ్డాడు. బట్టని మళ్ళీ తడిపి, కట్టు కట్టి, వెనక్కి పడుకోబెట్టాడు. ఆమె మూల్గుతోంది. గర్భిణి అని కూడా చూడకుండా చేయి చేసుకున్న తన ప్రవర్తనకి సిగ్గనిపించింది.
కడుపులోని తన బిడ్డకేమీ కాదు కదా! అంతలోనే కలత చెందుతున్నాడు.
త్వరత్వరగా పడవ నడుపుతున్నాడు… గట్టొచ్చేసింది.
తను దిగాల్సిన చోట దిగి పోయిందామె.
అరచేత్తో నుదురదిమి పట్టుకుంటూ అలాగే తూలుకుంటూ..వెళ్ళిపోతోంది.
అతని గుండె నీరైంది అమెనలా చూసే సరికి.
ఆమెని పసిపాపలా ఎత్తుకుని, ఇంట్లో దింపాలనుంది. కాని , అసహాయుడి లా చూస్తూ వుండిపోయాడు కారణం, ఆమె మరొకరి భార్య!
ఇన్నాళ్ళు తనకు తెలీని ఒక కటిక నిజాన్ని తెల్సుకుని..తట్టుకోలేకపోతున్నాడు.

****

ఇంటికెలా వొచ్చి పడ్డాడో అతనికే తెలీదు….. నాలిక పిడచ కట్టుకు పోతోంది..గొంతెండిపోతోంది..శరీరమంతా దహించుకు పోతోంది దాహం!.దాహం..దాహం గా వుంది. . పెదాలు తడారి పోతున్నాయి.. గడగడా..నీళ్ళు తాగాడు . దాహం పోలేదు. . .. కళ్ళు మూసుకున్నాడు..పసివాడు కనిపిస్తున్నాడు. ‘ ‘నాన్నా కం..కం..’ అంటూ చిట్టి చేతులేసుకుంటూ పిలుస్తున్నాడు. వాడు..తన బిడ్డ! కాదు..మధూలిక బిడ్డ..మధు తనదే కదా..!కాదు..అతని భార్య…అతనెవరు? ఆమె భర్త! మరి ఆమె తనది కదా! కాదు. నీకేమీ కాదు. ఎవరిదో కటికనవ్వు వినిపిస్తోంది..ఆ నవ్వు మధూలికది కదూ? అవును ఆమెదే.
ఆ పక్క నుంచే గుండెల్ని నులిమేసే శోకం కూడా వినిపిస్తోంది. అది తనదే. తనే రోదిస్తున్నాడు. గుండె పగిలేలా ఏడ్చేస్తున్నాడు. మరు క్షణం లో అతడు పోటెత్తిన సముద్రమై పోయాడు. సునామీ కంటే మించిన ప్రళయం అంటూ ఏదైనా వుంటే అది ఖచ్చితంగా భగ్నప్రేమికుని హృదయమే.
తల పేలిపోతోంది.. మరో పక్క దా..హం..దాహం…దాహం..తను తాగాల్సింది నీళ్ళు కాదని తెలిసాక, అతను రివ్వున లేచి.. ఓ బాటిల్ అందుకున్నాడు .సీసా ఎత్తి, గడ గడా తాగుతున్నాడు! ఘాటైన ఆ ఎర్రటి ద్రవం..ధార లా గొంతు దిగుతూ వుంటే.. గుండె మంటలు ఆరుతున్నట్టుంది. క్రమక్రమంగా రెప్పలు వాలి పోసాగాయి. రగిలిన మనసు మాయమై పోయింది. ఇప్పుడు శరీరం మత్తు గా..హాయిగా గాల్లో తేలుతున్నట్టుంది.
‘ఇంత స్వర్గాన్ని ఇక్క డుంచుకుని తనేమిటీ..పిచ్చోడిలా ఆమె వెంటపడ్డాడూ ? ఊ?!.’.నవ్వు కున్నాడు.. ఏడ్చుకున్నాడు ..అలా అలా నిద్రలో కెళ్ళి పోయాడు.. గాఢమైన నిద్రలొకి.. ఇప్పుడతని కళ్ళు ఎంత ప్రశాంతం గా..మూతలు పడి పోయున్నాయో! .
ఎన్ని మలుపుల కథకైనా..
ఎంత దీర్ఘ బ్రతుకు ప్రయాణానికైనా..
ముగింపు – నిద్రొకటే నేమో!?

****

అప్పటికి ఎన్నాళ్ళై పోయిందో! అతనలా, మత్తులో పడి బ్రతకడం అలవాటయి!

చెలి లేని తోట లెందుకు, చైత్ర మాసాలెందుకు..
చెలి లేక వసంతా లెందుకు….వొట్టి పూల పరిమ ళాలెందుకు.
ఏరువాక పున్నమి లెందుకు , శరత్కాల చంద్రికలెందుకు..
ఇన్ని మాటలెందుకు..ఆమె లేని, తనెందుకు, ఈ తనువెందుకు?

‘దూరంగా వెళుతున్న ఓడ చాలా దగ్గరగా ఉన్నభావన కలిగింది. తనే ఒక పడవగా అలా అలలపై తేలుతున్నట్లు, తనచుట్టూ అంతులేని కడలి పరచుకున్నట్లు అనుభూతి. చూస్తూనే ఉన్నాడు సందీప్. . పుడమిని జోకొడుతున్న అలల లాలిపాట వింటూ తృప్తిగా నిదురపోయాడు ‘
అలా నిదుర పోతూనే వున్నాడు..ఎప్పుడూ వచ్చే కలే ఈసారి జోకొడుతోంది.

“దీపూ ! నేనూ! ఒక్క సారి కళ్ళు తెరిచి చూడవూ? ప్లీజ్!” అతని భుజాలు పట్టి కుదుపుతూ, బేలగా పిలుస్తోంది ఆమె.
“ఆమె, మధు కదూ. ?” బలవంతంగా కళ్ళు విప్పి చూడ బోయాడు. పగలూ రాత్రీ చిక్కటి చీకటి కలవాటుపడ్డ కళ్ళు వెలుగుని భరించలేకపోయాయి. కళ్ళకడ్డుగా చేతులుంచుకుని సగం కళ్ళు తెరచి చూసాడు.
ఎదురుగా ఆమే! ‘ ..’మ..ధూ..” ప్రాణం లేచొచ్చింది. . కొడిగడుతున్న దీపానికి చమురు చుక్క అందినట్టు! లిప్త కాలం బాటు అతని ముఖం వెలిగి పోయింది
ఆమె గభాల్న అతని పక్కనే చతికిలబడి పోయి, అతని చేతిని ఒళ్ళోకి తీసుకుంటూ అంది ఆర్ద్రంగా..”ఏమిటీ పిచ్చి పని. ఎందుకిలా బాధ పెడ్తున్నావ్ నన్ను..” అనుకోకుండా దుఖం ముంచుకొచ్చిందామెకి.
ఆమె ప్రశ్నకి అంత మత్తులోనూ నవ్వొచ్చిందతనికి. నీరసంగా నవ్వేస్తూ అన్నాడు –
“నిజం చెప్పనా, అబద్ధం చెప్పనా” .
“నిజమే చెప్పు” అంది కళ్ళు తుడుచుకుంటూ.
“నేనెప్పుడూ ఇంతే మధూ! తాగుబోతుని, పచ్చితాగుబోతుని”
“అబద్ధం” అరిచినట్టు చెప్పింది.
“ఐతే. నీకు నిజం తెలిసే వుండాలి. కదూ!..” .అన్నాడు వేదాంతిలా నవ్వి, వాలిపోతున్న బరువు రెప్పల్ని పైకెత్తి… ఆమె కళ్ళలోకి చూసాడు – జవాబు కోసమన్నట్టు.
ఆమె చప్పున కళ్ళు వాల్చేసుకుంది. తప్పు చేసినదానిలా.

ఈ కొన్ని రోజుల్లోనే సందీప్ చిక్కి శల్యమయ్యాడు. తిండీ తిప్పలు లేక శుష్కించిన శరీరంతో, పెరిగిన గెడ్డంతో రోగిష్టిలా తయారయ్యాడు. పరిస్థితి ఇలాగే వుంటే అతని ప్రాణాలకే ముప్పు కలగొచ్చు. అదే జరిగితే..ఆ పాపం తనని బ్రతకనిస్తుందా! ఆమె కుమిలి కుమిలి పోతోంది లోలోపల.
కొన్ని తప్పులు అంతే. నిప్పుని ముట్టుకున్నట్టే! తెలిసి తాకినా, తెలియక తాకినా తప్పదు – మనసుల్ని దహిస్తాయి. ఆ తర్వాత మనుషుల్ని కూడా! ఈ నిజం తెల్సుకున్నాక, జరిగిన పొరబాటుని సరి చేద్దామనుకుంటోంది కానీ,, అప్పటికే సరిదిద్దలేనంత ఆలస్యమైందన్న సంగతి ఆమెకి అర్థమై పోయింది – అతన్ని కళ్ళారా చూశాక!

‘ఇతని ఈ దుస్థితికి ఎవరు కారణం? తనే! ఔను తనే! ముమ్మాటికీ తనే! ‘ రెండు చేతుల్లో ముఖం దాచుకుని పెద్దగా ఏడ్చేసింది. “ఇప్పుడు నన్నేం చేయమంటావో చెప్పు..” వెక్కుతూ అడిగింది.
ఆ కన్నీళ్ళకు కరిగిపోతూ అడిగాడు “‘మధూ. మనం ఎక్కడికైనా పారిపోదాం! నాతో వచ్చేస్తావా?” ఆశగా అడిగాడు.
ఆమె చివ్వున తలెత్తి చూసింది.”నీకెన్ని సార్లు చెప్పాను. నేనా పని చేయలేననీ! ఇంకెప్పుడూ ఇలాంటి పిచ్చి ఆలోచన్లు చేయకు.” మందలించింది.
అమెని నిశితంగా చూసాడు. పాపిట్లో కుంకుం ధరించి, మెళ్ళో నల్లపూసల గొలుసేసుకుని, తల నిండా చెంగు కప్పుకుని..చక్కని గృహిణి లా వుంది.
ఆమెని అలా చూస్తూ చూస్తూ ..హఠాత్తుగా ఫక్కున నవ్వాడు..
“ఇప్పుడెందుకా నవ్వు? ” కోపమేసి అడిగింది.
“దేవదాస్ లో డైలాగ్ గుర్తొచ్చింది. అందుకు..”
వొళ్ళు మండి పోయిందామెకి. “నోర్మూసుకో. పిచ్చి మాటలూ నువ్వూనూ…అది సినిమా. ఇది జీవితం.” అని కోప్పడ్తూనే..
అతన్ని పసివాడిలా వొళ్ళోకి లాక్కుని, గుండెలకు హత్తుకుంటూ.. అతని చేయి తీసుకుని తన తల మీదుంచుకుంది. ” దీపూ! నా మీదొట్టేసి చెప్పు ఇంకెప్పుడూ తాగనని. .ప్లీజ్…”
షాక్ కొట్టిన వాడిలా చేయి లాక్కున్నాడు వెనక్కి. అంతలోనే.. కొంచెం కిందకి జారి, ఆమె పొట్ట మీద చెంప చేర్చాడు. లోపల బిడ్డ కదుల్తోంది. అతని హృదయం కదిలి, కన్నీరైంది.
ఎక్కడో ఉరుమురిమి, మెరుపులు మెరిసాయి. టైం చూసాడు. పన్నెండు దాటుతోంది. అది పగలు కాదు. రాత్రి! ఇంత అర్ధరాత్రి వేళ తనని వెతుక్కుంటూ ఒంటరిగా వచ్చిందా ‘ మధూ!? ‘ నివ్వెర పోతూ చూసాడామెని.
“నువ్ ఎంతకీ కనిపించకపోతే.. ఏమైపోయావోనని..నేనే వచ్చేసా..”
ఆ వెతుకులాట పేరే ప్రేమ అని ఆమెకి తెలీదు. తెలిసినా, పట్టించుకోదు. పట్టించుకున్నా, పరిష్కారమూ లేదు. ఆమె కేవలం ఒక స్త్రీ. ఒక అసహాయురాలు. పాపం! ఆమె కోరుకున్నది – తన నుంచి ఒక బిడ్డని.
ఇవ్వాలనుకున్నది తనకొక జ్ఞాపకాన్ని అంతే!.
ప్రేమలో – స్త్రీ అనుభూతిని మాత్రమే వాంచిస్తుందట. అనుభవాల గాయాలు తనవి. అనుభూతుల గీతాలు ఆమెవి.
ఆలోచిస్తే – నిజానికి, తన కంటే ఆమే – ఎక్కువ సాహసం చేసింది. జీవితంలోనే కాదు, ఇంత చీకటి వేళ తన కోసం రావడం కూడా…ఆమె చేసినది తెగువే..ఇది లోకానికి తెలిస్తే!?
నిజమైన ప్రేమెప్పుడు అవతలి వారి గురించే ఆలోచిస్తుంది.
అతను బెడ్ మీంచి గభాల్న లేచి నిలబడబోతూ.. తూలి పడబోయాడు. పడిపోకుండా ఆమె ఒడిసి పట్టుకుంటుంటే.. అతని చుబుకానికి ఆమె నుదురు తాకింది. దాని మీద పచ్చి పోని గాయాన్ని చూసాడు.. చప్పున ఒంగి పెదాలతో సృ శిస్తూ …” బాధేస్తోందా బంగారూ” అని అడిగాడు లాలనగా!
ఆమె కళ్ళల్లోకి నీళ్ళు తెచ్చుకుంటూ చూసింది. తను వచ్చిన పని పూర్తి కాలేదన్నట్టు..
అతను నవ్వి చెప్పాడు. “తాగను సరేనా!..”
“ఇంకోటి కూడా ?” అంటూ ఆశగా చూసిం దతని వైపు.
“ఈసారి మంచి అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళిచేసుకుంటా. ఇక చాలా వాగ్దానాలు!?” అంటూ ఆమె చెయి నొక్కి వొదిలేస్తూ “పద! వర్షం వస్తే ఏరు దాటడం కష్టం..హర్రి అప్..” అంటూ తొందర చేసాడు.
ఆమె – గుండెల నిండా శ్వాస తీసుకుని, కదిలింది అతని వెనకే!
ఈదురు గాలి మొదలైంది హోరెత్తుతూ..
పడవ కదిలింది బరువుగా తూలుతూ..
గుట్ట చేరే దాకా ఆమె బోధనలు చేస్తూనే వుంది. జీవితపు విలువల గురించి ఫిలాసఫీ చెబుతూనే వుంది.
నిన్నటి ప్రేయసి నేటి తత్వ వేత్త గా మారడం అతనికి ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తోంది. స్త్రీలు మానసికంగా ఎంత త్వరగ ఎదిగిపోతారు! కాలం కంటే వేగంగా.
అతనెలా నడుచుకోవాలో శాసిస్తోంది.
ఆడవాళ్ళు హక్కులివ్వరు కాని, అధికారాలు మాత్రం బాగానే చలాయిస్తారే!? అంత బాధలోనూ నవ్వొచ్చిందతనికి ఆమెని చూస్తే!
ఆమె చేరుకోవాల్సిన గమ్యం వచ్చేసింది.
అతన్ని వదల్లేక వదల్లేక వెళ్ళిపోతోంది. అతను అలాగే చూస్తూన్నాడు. గుట్ట ఆఖరి మెట్టు మీద.. ఆమె పాదం చివరి మెరుపు కని పించే వరకూ…ఊపిరి బిగపట్టి మరీ చూశాడు.
ఆ తర్వాత….ఏమీ లేదు. ఐపోయింది. ఆమె వెళ్ళి పోయింది. శాశ్వతం గా దూరమై వెళ్ళి పోయింది. ఇక ఎప్పటికీ కనిపించనంటూ …చివరి..వీడ్కోలు చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. తన తోడు అనుకున్న ఆమె – తన ప్రాణాలు తోడుకుని మరీ వెళ్ళిపోయింది..
అతడు తిరుగు ముఖం పట్టాడు. ఒంటరి గా.
హఠాత్తుగా గుండె ఖాళీ అయిపోయినట్టైంది. ఎక్కడో సీసా పగిలిన శబ్దమైంది. మళ్ళీ వెలితి మొదలైంది. పాము విషంలా -విషాదం చుక్క చుక్క గా వొళ్ళంతా పాక్కుంటూ పోతోంది. ప్రాణం కొడి గట్టిన దీపం లా రెపరెపమంటూ.. మసి పూసుకున్న రాత్రి మీదపడి గర్జిస్తూ..
చుట్టూ చీకట్లు..
చెవుల్లో గాలి రొదలు
గుబులు పోతూ యేటి అలలు
అంత చల్లని చలిలోనూ అతనికి దాహమేస్తోంది. నోరెండి పోతూ..నాలిక పిడచకట్టుకుపోతూ! గబ గబా జేబు తడుముకుని, సీసా తీసుకుని తొందరతొందర గా మూత తీసాడు. ఆ తొందర్లో ఊహించనిది జరిగిపోయింది. చేతిలో తెడ్డు జారి ప్రవాహంలో పడి కొట్టుకు పోయింది.
ఫెళ్ళుమంటూ వురిమింది ఆకాశం. ఇక ఆగ మన్నా ఆగనంటూ విరుచుకు పడింది వర్షం..ఏరు పోటెత్తింది.
అతని ప్రయత్నమేంలేకుండానే ఎటో పడి పోతోంది పడవ!
అతనికి చప్పున కల గుర్తొచ్చింది.

‘దూరంగా వెళుతున్న ఓడ చాలా దగ్గరగా ఉన్నభావన కలిగింది. తనే ఒక పడవగా అలా అలలపై తేలుతున్నట్లు, తనచుట్టూ అంతులేని కడలి పరచుకున్నట్లు అనుభూతి. చూస్తూనే ఉన్నాడు సందీప్. ఈ ఏకాంతాన్ని తనివితీరా ఆస్వాదిస్తున్నాడు. దీని కోసం ఎంత కష్టపడ్డాడు! మొత్తానికి సాధించాడు. చిన్న నిట్టూర్పు. పుడమిని జోకొడుతున్న అలల లాలిపాట వింటూ తృప్తిగా నిదురపోయాడు.’

తనచుట్టూ అంతులేని కడలి పరచుకున్నట్లు అనుభూతి..అంత మత్తు లోను చూస్తూనే ఉన్నాడు సందీప్. . కొంత సేపు వెతికాడు. తెడ్డు కోసం! కనిపించలేదు. దూరంగా వెళుతున్న ఓడ చాలా దగ్గరగా ఉన్నభావన కలిగింది. తన కల నిజమౌతున్నందుకు పడీ పడీ నవ్వుతున్నాడు.
ఇంతలో మరో సారి గొంతు తడుపుకుందామని జేబులో చేయుంచాడు. దీని కోసం ఎంత కష్టపడ్డాడు! మొత్తానికి సాధించాడు. చిన్న నిట్టూర్పు
అంతెత్తున ఎగెరెగిరి పడుతున్న కెరటాల మీద పడవ – పుల్లలా ఊగిపోతూ వుంటే… భలె నవ్వేస్తోందతనికి.. తనే ఒక పడవగా అలా అలలపై తేలుతున్నట్లు..

అంతే. సరిగా అప్పుడే – ఏటి మధ్యకొచ్చిన పడవ, సుడిలో తిరగబడిపోయింది.
అతనికి ఈత వచ్చు. ఈత గాడు… గజ ఈత గాడు. కాని, అలాటి ప్రయత్నమేమీ చేయలేదూ అంటే కారణం?!
బహుశా! మునకే సుఖమనుకున్నాడేమో!
పుడమిని జోకొడుతున్న అలల లాలిపాట వింటూ తృప్తిగా నిదురపోయాడేమో!?