శారదా విజయోల్లాసము – 2

రవి : శిరీష్ గారి హృదయవిదారక గాథ, టీవీ సీరియళ్ళ తాలూకుదే – గుండె చిక్కబటుకుని విందాం

గిరి: పదండి ముందుకు – మా గడియారం పన్నెండు కొట్టి అరగంటయ్యింది

చదువరి : చిత్తం..

చదువరి :
1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

నచకి : చదువరి గారూ, హృదయవిదారకంగానే ఉంది!

గిరి: గుండెలు కరిగించేస్తున్నారండీ

చదువరి : రాసేటపుడు గుండె నీరైపోయిందండి.. 🙂

కామేశ్వర రావు : నచకిగారు, ఎవరి బాధ? భార్యదా, భర్తదా? 🙂

రవి : వేడుకవగ చూస్తి వేలాది ఎపిసోడ్లు…:)

రాఘవ : దీనికి కర్త సు…

గిరి: ఏదీ ఓ చిన్న రుమాలు కూడా విసరండి. నాకైతే ఇద్దరి పరంగాను బాధగానే ఉంది. భర్తపాపం అసలే బిక్కచిక్కి పక్కచేరాడు – అంటే పక్కమీద పడి ఏడ్చాడని అన్వయించుకున్నాను

నచకి : చూచినవారెల్లరిదీ!

రవి : ఒక్క కర్త ఏమండి? కర్త,కర్మ, ఖర్మ, క్రియ అన్నే అతనే..

రాఘవ : నేనే కనుక … ఐతే సు… … అగుగాక – ఎవరికి తోచింది వారు పూరించుకోండి

రాఘవ : 🙂

రవి : సరేనండి – ముందుకు వెళదాం

కామేశ్వర రావు : ఇది “ఆడ విలను జేయు ఆగడాలను జూచి” – ఇక్కడున్నది “ఆడ, విలనా”, “ఆడవిలనా”? 🙂

శంకరయ్య : ఎందుకో నా నెట్ డిస్కనెక్ట్ అయింది ఇంత సేపూ …

రవి : ఒక వృత్తం చూద్దాం. “దమ్మును లాగుచుంటి గద తాళగరాదె క్షణమ్ము నీవికన్”

గిరి: అధ్యక్షా, సుమనుడి వర్ణనకి సరైన సమయం ఆసన్నమైనదని ఊహించాను. మీరు దమ్మంటే అటే వెళదాము

చదువరి : అయ్యా నాకు కరెంటు పోయింది. ఓ పది నిముషాల్లో రాకపోతే నేను బైటకు పోవచ్చు.

చదువరి : ఆడవిలనే నండి. 🙂

రవి : ఈ వృత్తం చూసి సుమనుడిని పలుకరిద్దామండి

కామేశ్వర రావు : గిరిగారు, సుమనుడిని ఇంతసేపు భరించడం కష్టంగాని, ఒక దమ్ములాగి మళ్ళీ రావచ్చు 🙂

రవి : నచకి గారు మీదీ వంతు:

గిరి: దమ్మును లాగుచుంటి తాళగరాదె ఆంటారా – సరే

రాఘవ : మా విద్యుత్తు వారూ శాఖాచంక్రమణం చేస్తున్నారు! 🙁

రవి : నచకి గారూ, ఒకటవసారి

కామేశ్వర రావు : నచకిగారు, దమ్ములాగడానికి బయటకి వెళ్ళిపోయారా ఏమిటి?! 🙂

రవి : రెండోసారి

నచకి : వచ్చేసాను

రవి : తమ్మిసుమాలు – ఇది సరైన సమాసమేనా?

గిరి: ఎవర్తె ఈమె, నాయకుడిని సరస్సులోనికి దింపుటయే కాక వేగిరపెడుతున్నది

నచకి : సరియే… తొలుత తెలుగు, తఱువాత సంస్కృతం (పైగా “సుమాలు” అన్నది తెలుగే)

రవి : బావుందండి.

కామేశ్వర రావు : “కిమ్మనగా”నే, కిమ్మనకుండా సరస్సునకు వెళ్ళాడన్నమాట నాయకుడు 🙂

నచకి : 🙂

కామేశ్వర రావు : దమ్మును సుందరారవిందమ్ముగా మార్చడం బాగుంది.

రవి : బానే ముగ్గులోనికి దింపింది

కామేశ్వర రావు : అందమ్ముగా ఉంది

నచకి : నేను అరవిందమ్మునే లాగబోతిని అనుభవశూన్యుడనై… పండిత నేమాని వారు దాన్ని సుందరారవిందమ్మును చేసారు.

గిరి: కామేశ్వరరావుగారు, మీరు సుంద’రమ్ము’ గా ఉందని అంటారనుకున్నానే

కామేశ్వర రావు : గిరిగారు, ఇక్కడున్నది దమ్మే కాని రమ్ము కాదుగా 🙂

నచకి : గమ్మునుండుట మేలు

గిరి: లేదండీ, మీతో పోటీకి వచ్చే దమ్ముకూడా లేదు

రవి : రాఘవ గారి దమ్మెంతో చూద్దాం. రాఘవ గారు లేరా?

నచకి : రావా, రాఘవా?

కామేశ్వర రావు : పోనీ ఈ లోపుల గిరిగారు లాగుతారా?

రాఘవ : కొంచెం సేపు నిద్ర నటించాలి కదా…

రాఘవ : పాత్రలో పరకాయప్రవేశం! 🙂

గిరి: మీరు లాగమంటే – నేను కూడా కిమ్మనకుండా లాగుతాను

రాఘవ : ప్రస్తుత పద్యంలో నేను శ్రీకృష్ణుఁడను

గిరి: కానీ రాఘవ ప్రత్యక్షమైనట్టున్నాడు – మారువేషంలో అతణ్ణే లాగనిద్దాము

కామేశ్వర రావు : బాబోయ్, రాఘవాని ఎవరో సునటరత్న ఆవహించినట్టున్నాడు! 🙂

రాఘవ :

నచకి : సెహబాస్!

రాఘవ : నిజం చెప్పమంటే, నాకు ఫోను వచ్చిందండీ. వెంటనే మాట్లాడవలసివచ్చి… అలా వెళ్లి ఇలా వచ్చేలోపు మీరు పిలిచారన్నమాట.

గిరి: రాఘవా, సత్యభామ కృష్ణుని మాటవిన్నదంటారా

నచకి : నిజానికి “అమ్మును…” అని వ్రాద్దామంటే నాకు సరైన సందర్భం తోచలేదు. అందుకని “అరవిందమ్మును…” లాగాను. నీవు ఆలోచనాపరుడివి కనుక నీకు సత్యభామ దొఱికెను, సోదరా! 😀

రాఘవ : ఐనా, కృష్ణుడివేషం కదండీ, అన్నగారి నుండీ పుట్టబోయేవఱకూ అందరికీ ఇష్టమే

కామేశ్వర రావు : బాగుంది. “లేమా! దనుజుల గెలుచగ లేమా!”

రాఘవ : 🙂

కామేశ్వర రావు : గెలువగ లేమా!

నచకి : కామేశా, ఆ పద్యం నాకూ యిష్టం. 🙂

రాఘవ : గిరిగారూ, మా భామ నేను నటించనంతవఱకూ మాట వింది. నటించినప్పుడు వినలేదు.

కామేశ్వర రావు : “అఖండయతి” వేసినా అఖండంగా పూరించారు 🙂

శంకరయ్య : అలా వెళ్ళి ఇలా వచ్చాను. ఈలోగా బాగానే గోష్ఠి జరిగించే … మిస్సయ్యాను.

శంకరయ్య : రాఘవ గారి పూరణ బాగుంది. అఖండయతి పండితామోదమైనదే. పరవాలేదు.

రాఘవ : @న.చ.కి: సత్యభామ కృష్ణునకే దొఱకును 🙂

రాఘవ : కామేశ్వరరావుగారూ, శంకరయ్యగారూ, ధన్యోస్మి.

రవి : సరే ఎలానూ వచ్చారు కాబట్టి తదుపరి సమస్యను పూరించండి శంకరయ్య గారూ: రంభా హృదయాబ్జ భృంగ! రామయనంగా!

శంకరయ్య : అలాగే …

చదువరి : కరెంటొచ్చంది..

శంకరయ్య : (నారదుఁడు నలకూబరునకు రామనామ మహిమను తెలుపుట)

శంకరయ్య :

నచకి : దయ చేసి భావం వివరించండి, మాస్టారూ!

కామేశ్వర రావు : “శంభుసుహృదాత్మసంభవ!” అన్న సంబోధన చాలా బాగుందండీ!

శంకరయ్య : శివుని మిత్రుడైన నలకూబరుని సుపుత్రా!

శంకరయ్య : రంభ హృదయమనే కమలానికి తుమ్మెద అయిన వాడా!

రవి : ఓహో, నలకూబరుని ప్రియురాలు రంభ కాబట్టి సంబోధన అన్నమాట

శంకరయ్య : అది ‘శివుని మిత్రుడైన కుబేరుని సుపుత్రా!’

నచకి : అదే అడగబోయాను… నలకూబరుడే రంభకు ప్రియుడు కదా అని…

నచకి : చక్కగా పూరించారు. కామేశ్వరరావు గారన్నట్టు “శంభుసుహృదాత్మసంభవ!” అన్న సంబోధన బాగుంది.

కామేశ్వర రావు : రాముడిని “ధరాత్మజా హృదయసారస భృంగ” – అంటాడు రామదాసు. అది గుర్తుకు వచ్చింది.

శంకరయ్య : ‘రామ’ అనేది గౌరవింపబడిన పేరు.

శంకరయ్య : పాపసముద్రాన్ని దాటించే పావననామం.

కామేశ్వర రావు : అవును “జగజ్జన కల్మషార్ణవోత్తారక నామ” – మళ్ళి రామదాసే!

రవి : రాఘవ గారు చీకట్లోకి వెళ్ళినట్టున్నారు. వారొచ్చేలోపు ఓ దత్తపది

కామేశ్వర రావు : మీ పద్యం మొత్తం, దాశరథీ శతకాన్ని గుర్తుకు తెచ్చిందండీ! చాలాబాగుంది!

రవి : బిట్టు, చిప్పు, మెమరీ, బైటు – పద్య ప్రాశస్త్యం -గిరిగారి వంతు

శంకరయ్య : ధన్యవాదాలు ..

గిరి: వినండి

గిరి:

సీ.

ఆ.

గిరి: వేల్పులొజ్జ అని అనాలేమో నని అనుమానమున్నది నాకు

కామేశ్వర రావు : వేల్పు + ఒజ్జ = వేల్పుటొజ్జ సరైనదే

గిరి: సరేనండీ

శంకరయ్య : వేల్పుటొజ్జ సరైన ప్రయోగమే.

కామేశ్వర రావు : “పాతులరసి భా” – ఇక్కడ గణం తప్పింది

శంకరయ్య : పద్యపాదములు కేవలగణాక్షర సమూ|హములు కావని అనడం బాగుంది.

కామేశ్వర రావు : శంకరయ్యగారి మాటే నాదీను

నచకి : మేక్ ఇట్ త్రీ!

శంకరయ్య : ఇచ్చిన పదాలను అవే అర్థంలో ప్రయోగించారు.

శంకరయ్య : 🙂

కామేశ్వర రావు : స్వార్థపూరితమైన పూరణ 🙂

నచకి : సార్థకమైన పూరణ కూడా 🙂

గిరి : శంకరయ్యగారు, ప్రశ్నలో ఎక్కడా అలా చేయకూడదని లేదని వాడాను

ఆదిత్య : ఈ దత్తపది గరికపాటివారు ఒక అవధానంలో పూరించారు. ఆ పూరణ…

ఆదిత్య : ఎప్పటికైన చావదిది, ఎప్పటికింకను బిట్టు బల్కునం

గిరి : కామేశ్వరరావుగారు, స్వార్థపూరితమే

ఆదిత్య : చిప్పుడు కూడ చెప్పెదను హేలగ లీలగ పూలగాలిగా

శంకరయ్య : అభ్యంతరం ఏమీ లేదండీ …

నచకి : స్వార్థ = సు+అర్థ అన్నారా, కామేశ్వరా?

ఆదిత్య : తప్పదు మార్గమున్, రిపులు తామె మరీచికలైరి, పద్యమున్

శంకరయ్య : అది స్వర్థం అవుతుంది

గిరి : కామేశ్వరరావు గారు, లోతుపాతుల నరసి అని ఉండాలండి

ఆదిత్య : ముప్పుగ నెంచనేల పదముల్ పడవే గొనబై టుపుక్కునన్

గిరి : తప్పుగా టంకించాను

శంకరయ్య : ఆదిత్య గారూ … బాగుందండీ.. సెహబాస్ ..

కామేశ్వర రావు : స్వార్థపూరితమైనా, గిరిగారి పూరణే అర్థవంతంగా ఉంది, గరికిపాటివారి పద్యంతో పోలిస్తే.

శంకరయ్య : అది గరిక పాటి వారిదా? టుపుక్కు జరజర డుబుక్కు మే!

రవి : 🙂

కామేశ్వర రావు : గరికిపాటివారిది ఆశుపూరణ కాబట్టి అలా ఉండడంలో ఆశ్చర్యం లేదనుకోండి

నచకి : అవును, శంకరయ్య గారూ… కానీ పెద్దలు ఊరికే “స్వార్థ” అనెయ్యరు కదా అని… కాస్త పొడిగించి శ్లేష దాచారేమోనని… 🙂

రవి : సరేనండి, ఇక సుమనుడి దిశగా అడుగులేయక తప్పదు

గిరి : కాళ్ళు రావడంలేదు

శంకరయ్య : మంచి మనస్సు కల పేరు పెట్టుకొన్నవాడు …మరి!

రవి : ఆదిత్యగారు మనల్ని నడిపిస్తారేమో

ఆదిత్య : బాబోయ్!!!

రవి : 🙂

కామేశ్వర రావు : నిండా మునిగాక చలేముంది, కానియ్యి…

శంకరయ్య : మెడకు పడ్డ పాము కరవక పోతుందా .. కానీయండి …

గిరి : ఈ గుంపులో సుమనుడి విషయంలో కేవలం ప్రకటనలు చూసినప్పటికీ కామేశ్వరరావుగారే అధికబాధితవర్గాధ్యక్షులు

ఆదిత్య : తప్పుతుందా!

ఆదిత్య :

ఆదిత్య : అర్థం అడక్కండి

కామేశ్వర రావు : గిరిగారు, భలేవారే! తెలుగు బ్లాగుల్లో సుమను అభిమానుల (బాధితుల అన్నది ధ్వని) సంఘం కూడా ఉంది, మీకు తెలీదు కాబోలు!

రాఘవ : ఈలలు… ప్చ్ హ విగ్నానమా

రాఘవ : అన్నగారు భాషలో దిగిపోయారు

గిరి : చపలాధ్యారోప – అవుతుందేమో

రవి : కామేష్ గారు సుమన్ మీద రీసెర్చి చేసినట్టున్నారు

గిరి : కామేశ్వరరావుగారు, తెలియదు – మిమ్మల్ని కదిపినప్పుడల్లా సుమనుడి గురించి కొత్తవిషయాలు తెలుస్తున్నాయి – అందుకే అలా అన్నాను

గిరి : ఆదిత్యా – విగ్నానమా..చూచినాము, నచ్చినది

శంకరయ్య : నాదీ అదే మాట!

కామేశ్వర రావు : పాపం అన్నగారి మాట పూర్తిగా తడబడి పోయింది!

ఆదిత్య : ఏదో ఆవేశంలో వ్రాశాను .. చాలా తప్పులే ఉండవచ్చు

నచకి : సీరియళ్ళ తోనె చీల్చి చెండాడెడు

నచకి : సుమను వైపు నడుపు సుగుణవరులు

నచకి : పెద్ద తెఱల పైన పింఛముతో వచ్చె

నచకి : పిన్న పెద్దలంత బేరుమనగ!

గిరి: మీ ఆవేశం అర్థం చేసుకోగలిగే తెలుగువారు చాల మంది ఉంటారు

గిరి: ఉన్నారు

శంకరయ్య : అతన్ని ఆ రూపంలో చూసాక అర్థం లేని పదాలే వస్తాయి.

రాఘవ : న.చ.కి… అచ్చెరువున నుండ నన్నగారు

రాఘవ : 🙂

కామేశ్వర రావు : నచకిగారు 🙂

ఆదిత్య : 🙂

రవి :గిరిగారూ, ఇప్పుడు ఇక మీ వంతు