శాపగ్రస్త మండూకము – పేదరాశి పద్యము కథ

సంక్షిప్త కథ

సకలైశ్వర్య వైభవాలతో తులతూగుతున్న ఒక రాజునకు సంతానలేమి అనబడే తీరని లోటు. రాజోద్యానవనంలో ఒకనాడు అతడికి మనుష్యుల పగిది మాట్లాడగలిగే కప్పతో పరిచయము. పెళ్ళీడుకి వచ్చిన పిదప పాపని యొక కప్పకే ఈయవలెనని నుడివి కప్ప అతనికి పసిపాపని యొసగుట. రా జందులకు సమ్మతించుట. పిల్లని అల్లారుముద్దుగా పెంచిన రాజు కప్పకు చేసిన ప్రతిన మరచుట. తిరస్కృత మండూకము అదను చూచి రాకుమారితో పరిచయము పెంచుకొనుట. వారి స్నేహము గాఢానుబంధమగుట. రాకుమారి ఇతర రాకుమారుల యెడ ఉత్సాహము చూపకపోవుట వలన స్వయంవరములు చెడుట, రాజునకు మిక్కిలి ఆతురుత కలుగుట. తుదకు రాజునకు వింత స్నేహము గూర్చి తెలియుట. ఇరువురిని విడదీయు ప్రయత్నమూని రాజు ఉద్యానవనిలో ముళ్ళపొదలు నాటించుట. కప్పందు చిక్కుకొన రాకుమారికి యెడబాటు కలుగుట. దుస్సాధ్యమౌ యెడబాటుకు రాకుమారి బాధపడి ఉద్యానవని కరుగుట. ప్రాణాపాయ స్థితి బడి యున్న కప్పను రక్షించి సాకుట. కప్ప రాకుమార్తెను వివాహమాడుమని కొరుట. రాకుమార్తె సమ్మతించుట. వివాహమాడిన మరుక్షణమే కప్పకు శాపవిమోచనమగుట. ఇరువురును సుఖముగ వర్థిల్లుటయే కథాసారాంశము.

******************************************

1. క.

2. వ.
ఆని యిలువేలుపును మదిఁ దలచి, నేను చెప్పఁదలఁచుకున్న కథ యేమిటంటేని…
3. తే.

4. క.

5. ఆ.

6. చ.

7. మ.

8. క.

9. తే.

10. వ.
అది విని రా జమితాశ్చర్యమునకు లోనయ్యు దానిఁ గప్పిపుచ్చి, తన సంతానరాహిత్యము మండూకమున కెటులఁ దెలిసినదో తెలియక యదియే ప్రశ్నము నడుగగా-

11. ఆ.

12. వ.
అది విని యా భూపాలుడు..  

13. శా.

14. క.

15.ఆ.

16.తే.

17.క.

18.వ. అని మది నెంచి వాగ్దాత మిక్కిలి సంతుష్టుఁడై పొత్తిళ్ళలోని పాఁపను దన సౌధమునకు తీసికొనిపోయి, లేకలేక యింట వెలిఁగిన దీపము గాన నామె నల్లారుముద్దుగాఁ బెంపసాఁగెను. చిరకాలమున కా రాకుమారి యుక్తవయస్కురాలయినది.   

19.క.

20.వ. రాజు తన ప్రతిన మఱచినాడని యూహించి వర్షసూచకము బాధపడి-

21. ఆ.

22.ఆ.

23.వ. అని తలఁచి, మనసు దిటవు చేసికొన్న కొలఁది దినములకు…

24.మత్త.

25.ఉ.

26.సీ.

27.తే.

28.మ.

29.క.

30.వ. పడతి కా మాట లమితముగా నచ్చినవి. ఆ దినము నుండి రూపవతియైన రాకుమారియు మండుకమును స్నేహితులయినారు. వారి నెయ్యము కొలఁది దినములకే ప్రగాఢస్నేహముగా మారినది.   

31.ఆ.

32.వ. కప్ప యానందమున కవధులే లేవు. రాకుమారి మందిరమునకు వచ్చి విచిత్ర కథలు గాథలు ననుదినము కొంగ్రొత్త రీతులలో నాశ్చర్యాతిరేకమును గలిగించుచుఁ జెప్పుచుండ.

33.క.

34.వ. ఇన్ని వింతలును విశేషాలును ఏలాగు తెలిసితివని యబ్బురపడి-  
35.క.

36.క.

37.ఉ.

38.ఉ.

39.వ.

స్వయంవర వేడుక ముగిసినది కాని వివాహమహోత్సవము మాత్రము జఱుగలేదు. ఈలాగు రెండు స్వయంవరాలు ముగిసిన పిమ్మట రాజున కనుమాన మేర్పడినది.  

40.శా.

41.క.

42.వ. పిదపఁ జెలికత్తెల ద్వారమున మండూక స్నేహితమును గూర్చి రాజు తెలుసుకొని-

43.చ.

44.సీ.

45.ఆ.

46.వ. వెడలిన రాకుమారి కుద్యానవనములోఁ గొలని ప్రక్కన ముళ్ళపొదలోఁ జిక్కుకొని ప్రాణాపాయ స్థితిలో నున్న కప్ప కనఁబడినది. తనలోఁ దాను మాటలాడుకొనుచు బాధపడుచున్న కప్పను జూచి రాకుమారి హృదయము ద్రవించిపోయినది.     

47.క.

48.వ. మాటలాడు స్థితిలో లేని మిత్రుని రాకుమారి యరచేతఁ దీసికొని నెమ్మదిగాఁ దన మందిరమునకుఁ గొంపోయినది.    

49.శా.

50.ఆ.

51.వ. కాని-  
52.తే.

53.వ. కోలుకొని మఱల గెంతుచుఁ దిరుగాడు కప్పను జూచు యాశ నిరాశ యని వగచినది.
54.క.

55.వ. దాఁచుకున్న బాధలును, చెప్పకున్నఁ  గోర్కెలును, ఆప్తుల వద్ద దాఁగునా ? రాకుమార్తె యట్లు గ్రుచ్చిగ్రుచ్చి యడుగఁగాఁ , దుదకుఁ గప్ప-  

56.క.

57.వ. చిన్నదో, దొడ్డదో నీ మది నున్నది యున్నట్లు తెల్పుమనెను రాకుమారి. నా ప్రియసఖుఁడవు నీవు, నీ కోరిక తీర్చెదనని ప్రమాణము చేసినది.  

58.ఆ.

59.వ. ఈ వింతకోరిక విని రాకుమారి అవాక్కయ్యినది. కొలది సేఁపటికి తేఱుకొని యాలోచించినది.

60.ఉ.

61.వ. రోయక బెండ్లియాడెను కురూపిని చక్కని చుక్క ప్రేమతో, చిన్ని పూదండ చిన్నిమెడకు వేసి.

62.ఉ.

63.వ. దగ్గఱకు వచ్చి 

64.తే.

65.తే.

66.వ. అది విననంతనే ఆశ్చర్యములో మునిగియున్నది. సరిక్రొత్తగా సిగ్గులో మునిఁగిపోయినది రాకుమారి. ఆ సమయమునకే అక్కడకు వచ్చి చేఱిన రాజు వారిని జూచి, వివరము కన్గొని యమితానంద భరితుడయ్యి, నేఱక చేసిన పాపములకు తనను క్షమింపుమని రాకుమారుని అడిగెను. రాకుమారుఁడు దొడ్డ మనసుతో రాజుని క్షమించినంతనే, రాజు వారిర్వుఱికి శాస్త్రోక్తముగా వైభవోపేతముగా వివాహము జఱిపించినాఁడు.

రాకుమారియు, రాకుమారుడును కలకాలము సుఖముగా జీవించినారు.

శుభమస్తు.